„Pyramos i Tyzbe” (1623), tragedia Théophile’a de Viau jako libertyńskie prze-pisanie „Metamorfoz” Owidiusza

“Pyramus and Thisbe”, Théophile de Viau’s tragedy as a libertine rewriting of Ovide’s “Metamorphoses”

Théophile de Viau jest znany przede wszystkim jako francuski poeta liryczny zachowujący niezależność wobec reformy języka proponowanej przez Malherbe’a. Dla stworzenia swojej pierwszej i jedynej w karierze tragedii, De Viau sięgnął po „Metamorfozy” Owidiusza i zapożyczył z nich mit o Pyramosie i Tyzbe. „Tragedia miłości Pyramosa i Tyzbe” (1623) odniosła wielki sukces i zapisała się na kartach historii teatru francuskiego.W ramach mojej pracy licencjackiej staram się wyjaśnić, dlaczego dzieło Théophile’a de Viau może być uznane za utwór zapowiadający wczesny klasycyzm. W dalszej części skupię się na filozoficznym libertynizmie, który miał znaczący wpływ na ideologiczne przesłanie dzieła. Analizując libertyńskie przekonania Théophile’a de Viau, który został okrzyknięty „królem libertynów”, postaram się odnaleźć ich ślady w jego tragedii.

Théophile de Viau is widely known as a French lyric poet maintaining independence from the language reform proposed by Malherbe. To create his first and only tragedy in his career, De Viau returned to Ovid’s “Metamorphoses” and drew from it the myth of Pyramus and Thisbe. “The Tragic Loves of Pyramus and Thisbe” (1623) achieved great success and left a lasting mark on the history of the French theater.As part of my undergraduate thesis, I will seek to explain why Théophile de Viau’s work can be considered a precursor to early classicism. In the later sections of my thesis, I will focus on the philosophical libertinism that significantly influenced the ideological message of De Viau’s tragedy. By analyzing the author’s libertine beliefs, who was named the “king of libertines”, I will attempt to identify their traces in his tragedy.

Théophile de Viau est généralement reconnu comme poète lyrique indépendant de la réforme Malherbienne de la langue. « Dramaturge par occasion », il a repris le mythe de Pyrame et Thisbé des « Métamorphoses » d’Ovide et en a composé une tragédie qui a durablement marqué l’historie du théâtre français. « Les Amours tragiques de Pyrame et Thisbé » (1623) a remporté un immense succès.Dans le cadre de mon mémoire, je tâcherai d’abord d’expliquer pourquoi la pièce de Théophile peut être considérée comme une œuvre annonçant le premier classicisme. Dans un deuxième temps, je me concentrerai sur le libertinage philosophique qui parcourt les lignes de la tragédie. En explorant les convictions libertines de Théophile de Viau, qui d’ailleurs a été nommé « le roi des libertins », j’essayerai de dépister leurs traces dans sa tragédie.