Can the authority rely on fear? : Nero as a tyrant in the tragedy "Octavia" by Pseudo-Seneca

Bibliogr. s. 107

Niniejszy artykuł koncentruje się na portrecie cesarza Nerona ukazanym w tragedii Pseudo-Seneki pt. Oktawia. Tragedia ta została napisana krótko po śmierci Nerona. Autor charakteryzuje w niej cesarza jako tyrana zniewolonego przez słabości: wzbudza on strach i paradoksalnie z tego powodu obawia się zginąć z rąk spiskowców. Następnie autor określa Nerona jako władcę ogarniętego zachłannością (avaritia), lubującego się w zbytku (luxuria), zbrodniczego (nagminne scelera), wreszcie pozbawionego szacunku zarówno do bliskich, jak i do państwa oraz bóstw (impietas). Charakterystycznymi cechami osobowości Nerona są także nieumiejętność panowania nad żądzą (libido) i zwierzęca srogość (saevitia).

This paper considers the portrait of the emperor Nero presented by Pseudo-Seneca in his tragedy Octavia written in the short time after Nero's death. The author portrays the emperor as a tyrant possessed by vices typically related to the tyrannical personality: he is terrifying and hence paradoxically afraid of being killed by the conspirators, then the emperor is described as being avaricious (avaritia), inclined toward luxurious life, flagitious (his scelera) and impious (impietas). Such vices as inability to control his lust (libido) and savagery (saevitia) are the essential characteristics connected with Nero's personality as well.