Celan’s resuscitations – the spectre of hauntological strategy

Resuscytacje Celana oznaczają taki rodzaj poetyckiej czynności, której efektem jest nawrót: przywrócenie istnienia. Praca koncentruje się na instancji, projektowanego przez Paula Celana, podmiotu widmowego, który – w oparciu o prawo serii – nawiedza rzeczywistość zdekonstruowaną przez doświadczenie Zagłady. Autorka, traktując twórczość Celana jako zwrot ku nieobecnemu Innemu, poddaje analizie te wiersze i prozę autora Die Niemandrose, które – przeciwstawiając się atrofii słowa – pragną odnaleźć ślad innej obecności. Ten rodzaj strategii widmontologicznej bezpośrednio nawiązuje do pracy Jacquesa Derridy, w tym do idei absolutnej sprawiedliwości, która wiąże się z koniecznością wzięcia odpowiedzialności za każdego, kto został pominięty w oficjalnym dyskursie. W pracy zarysowany został również swoisty zwrot somatyczny – interpretacji poddano poetyckie realizacje, których celem jest już nie tyle poszukiwanie spektralnej obecności, ile doprowadzenie do skutku kreacjonistycznego aktu: powrotu ciała.

Celan's resuscitations mean a specific kind of poetic activity which is results in reversion to existence. The main aim of the work is to show a spectral subject in Paul Celan's works. Spectres permanently haunt, on the reality that is deconstructed by experience of Holocaust. The author treats Celan's work as a turn to the absent Other, analysing poetry and prose in which one is able to find a trace of presence that resists the atrophy of the language .That type of haountological strategy is referring to work of Jacques Derrida, including the idea of absolute justice, which stresses the responsibility for the excluded from main discourse. The work presents also a somatic turn. The author investigates poetic strategies which don't aim to seek spectral presence but rather lead to the act of (re)creation : the return of the body.