The effects of anthracycline and catechin derivative on leukemic cells.

W ciągu ostatnich lat obserwuje się wzrost zainteresowania związkami pochodzenia naturalnego, które posiadają własności przeciwnowotworowe. Zapobiegawczo stosuje się je w monoterapii, zaś w chorobach nowotworowych łącznie z konwencjonalnymi chemioterapeutykami, w celu poprawy ich skuteczności lub też by zmniejszyć ich cytotoksyczność w stosunku do zdrowych komórek organizmu. Celem przeprowadzonych badań była ocena efektów działania pochodnej katechiny – galusanu epigallokatechiny (EGCG) i antracykliny II generacji – epirubicyny na komórki ludzkiej linii monocytarnej - U937 in vitro. Zastosowano EGCG w dawkach: 25 µg/ml i 50 µg/ml oraz epirubicynę w dawkach: 0.15 µg/ml, 0.30 µg/ml i 0.45 µg/ml. Związki te stosowano pojedynczo oraz w kombinacji. Po 24 i 48 godzinach od dodania związków do hodowli określano żywotność komórek metodą spektrofotometryczną. Przeprowadzono również analizy integralności błony komórkowej oraz wielkości i ziarnistości komórek U937, przy użyciu cytometru przepływowego.EGCG powodowało istotny spadek żywotności badanych komórek w wyższej z zastosowanych dawek. Zaobserwowano istotne różnice w zależności od czasu ekspozycji. Stwierdzono również wzrost cytotoksyczności epirubicyny stosowanej w kombinacji z EGCG w dawce 50 µg/ml. Najwyższą toksyczność i indukowanie nekrozy wykazała epirubicyna zastosowana w najniższej z badanych dawek, tj. 0.15 µg/ml. Wyniki otrzymane różnymi metodami nie w pełni się pokrywają. Mechanizmy działania EGCG w kombinacji z chemioterapeutykiem wymagają dalszych badań.

In the last years there has been growing interest in natural substances which have anticancer properties. In cancer prevention they can be used in monotherapy while in cancer treatment in combination with conventional chemotherapeutic agents in order to improve their effectiveness or reduce their cytotoxicity exerted on healthy cells. The aim of this study was to evaluate the effects of a catechin derivative – epigallocatechin gallate (EGCG) and a second-generation anthracycline – epirubicin on human monocytic cell line – U937 in vitro. EGCG was applied at doses of 25 µg/mL and 50 µg/mL and epirubicin at doses of 0.15 µg/mL, 0.30 µg/mL and 0.45 µg/mL. These compounds were applied individually or in combinations. 24 and 48 hours after the addition of these compounds to the cell suspension their viability was determined by a spectrophotometric assay. Analyses of membrane integrity, the size and granularity of U937 cells were performed using a flow cytometer.EGCG at higher dose tested decreased the viability of leukemic cells. Important differences were observed between two exposition times. There was an increased cytotoxicity of epirubicin used in combination with EGCG at a dose of 50 µg/mL. Epirubicin at the lowest dose (0.15 µg/mL) exerted the highest toxicity and induced necrosis. Results concerning cell viability obtained with different methods are inconclusive. Mechanisms of EGCG action combined with chemotherapeutic agents require further studies.