Cóżeś uczynił, Danielu Rycharski? : Daniel Rycharski's artistic activities in the village of Kurówko in the context of performative substitution according to Joseph Roach

Bibliogr. s. 183-184

Artykuł poświęcony jest analizie trzech działań partycypacyjnych autorstwa artysty wizualnego, Daniela Rycharskiego, we wsi Kurówko - Multimedialnemu strachowi na dziki i ptaki, Galerii Kapliczce oraz cyklowi wiejskiego street-artu. Punktem wyjścia są rozważania Richarda Kurina na temat ustawy regulującej ochronę niematerialnego dziedzictwa kulturowego, w szczególności kontrowersje wokół kwestii "mrożenia" tradycyjnych praktyk w formie zastanej w XX/XXI wieku, bez możliwości dalszego ich przekształcania. Korzystając z koncepcji performatywnego zastępowania (surogacji) Josepha Roacha autorka wskazuje, że nieobecność tradycyjnej praktyki stała się źródłem kreatywności Rycharskiego i doprowadziła do powstania projekcji, jaką artysta nałożył na rodzinną wieś. Zaznacza, że ta silna potrzeba utworzenia wspólnoty doprowadziła do utworzenia nowej, medialnej identyfikacji wsi Kurówko, pozostawiając jego mieszkańców w poczuciu ambiwalencji oraz nieufności wobec podjętych przez Rycharskiego działań. Autorka rozważa, czy negatywny odbiór sztuki może być wspólnototwórczy. Następnie analizuje proces przekształcania się nowej praktyki w mit przy pomocy mechanizmów pamięci kolektywnej.

The paper is devoted to analysis of three works of participative art by Daniel Rycharski in the Kurówko country: Multimedia scarecrow for wild boars and birds, Small Chapel Gallery and the series of cottage street-art paints. The starting point is what Richard Kurin claims about UNESCO regulations for safeguarding intangible cultural heritage, particularly his doubts regarding 'freezing' some of the traditional practices in the shape they have gained till 21st century. Using Joseph Roachs concept of performative substitution (surrogation) author suggests that the very lack of traditional rituals in Kurówko became the source of Rycharski’s creativity and brought him to re-create his own idea to be put on the family country. Author notices that this strong will for creating a community led to setting up a new identification in press and social media for Kurówko, leaving its inhabitants in a sense of ambivalence and mistrust. That evokes a question whether this defensive reception might be a cohesive force for community? Using mechanisms of collective memory author also analyzes the process of reshaping new practice into a myth or a phantasm.