Nursing care of a patient with lower limb trophic ulcers at home

Wstęp: Przewlekła niewydolność żylna to choroba układu żylnego polegająca na zastoju krwi żylnej w żyłach kończyn dolnych na skutek wstecznego przepływu żylnego lub zwężenia czy niedrożności żył. Objawami tej choroby są ból, żylaki, obrzęk, a także zmiany skórne kończyn dolnych. Bardzo częstym powikłaniem w zaawansowanej fazie choroby jest owrzodzenie żylne podudzi. Rana owrzodzeniowa jest raną przewlekłą częściej występującą u płci żeńskiej. Jej leczenie jest długotrwałym procesem, który wymaga specjalistycznych metod leczenia. Niezwykle ważna jest profilaktyka polegająca na zmodyfikowaniu diety oraz zwiększeniu aktywności fizycznej, a także stosowanie kompresjoterapii. Proces gojenia się owrzodzenia zależy od wielu czynników, zarówno modyfikowalnych jak i niemodyfikowalnych. Zakażenie rany, niedożywienie czy nieprawidłowe leczenie jej powierzchni negatywnie wpływają na regenerację uszkodzonej skóry, a ponadto przyczyniają się do częstych nawrotów choroby.Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie problemów pacjentki zmagającej się z owrzodzeniem troficznym podudzi, zaplanowanie interwencji pielęgniarskich oraz ocena efektów podjętych działań. Materiał i metody: Metodą wykorzystaną w pracy było studium indywidualnego przypadku. Zastosowano takie techniki jak: wywiad, obserwację, analizę dokumentów oraz pomiar podstawowych parametrów życiowych. Wykorzystane narzędzia to kwestionariusz wywiadu, historia choroby oraz aparaty do pomiaru podstawowych parametrów życiowych. Wyniki: W wynikach opisano przypadek 58-letniej kobiety z nawrotem owrzodzenia żylnego powstałego na lewym podudziu. Dokonano oceny stanu biopsychospołecznego, określono plan opieki w środowisku domowym pacjentki i jego realizację. Wnioski: We wnioskach wykazano, że w omawianym przypadku klinicznym przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki oraz zastosowanie odpowiednich opatrunków specjalistycznych warunkuje prawidłowy proces gojenia się owrzodzenia żylnego. Rozpoznano potrzeby i trudności pacjentki w samoopiece i samopielęgnacji w środowisku domowym. Opieka środowiskowa została udzielona zgodnie z aktualnymi wytycznymi.

Introduction: Chronic venous insufficiency is a disease of the venous system consisting in stagnation of venous blood in the veins of the lower extremities as a result of retrograde venous flow or a narrowing or obstruction of the veins. The symptoms of this disease are lower limb pain, varicose veins, swelling and skin disorder of the lower limbs. Venous leg ulceration is a very common complication in the advanced stage of this disease. This wound is a chronic and women suffer from it more often. The treatment of an ulcerative wound is a long-term process that requires specialized treatment methods. Extremely important is prevention consisting in diet modification and increasing physical activity, as well as the using of compression therapy.The ulcer healing process depends on many factors, both modifiable and non-modifiable. Wound infection, malnutrition and incorrect treatment negatively affect the regeneration of damaged skin, and also contribute to frequent relapses of the disease.The aim: The aim of the study was to present the problems of a patient struggling with leg ulcers, plan nursing interventions and evaluate the effects of undertaken actions. Material and methods: The method used in essay was a case study. The following techniques were used: interview, observation, analysis of documents and measurement of basic life parameters. The tools used in essay were an interview questionnaire, medical history and devices for measuring basic vital parameters.Results: The results describe a case of a 58-year-old woman with venous ulceration on the left leg. The biopsychosocial conditio, the care plan in the patient's home environment and implementation was assessed. Conclusions: The conclusions showed that in the discussed clinical case, using asepsis and antisepsis rules and specialist dressings determines the correct healing process of venous ulcers. The patient's needs and difficulties in self-care in the home environment were diagnosed. Community care was provided in accordance with the current guidelin.