Nursing care for an early school age child with myelomeningocele

Wstęp: Przepuklina oponowo-rdzeniowa (MMC) to wada wrodzona, która była znana już w starożytności, jako przypadłość terminalna. Wada ta spowodowana jest zaburzeniem zamykania się cewy nerwowej w początkowym okresie życia płodowego. Przepuklina oponowo-rdzeniowa zaliczana jest do wad dysraficznych. Leczenie w przypadku tej wady to interwencja chirurgiczna przeprowadzona w okresie prenatalnym lub postnatalnym. Do najczęstszych następstw wady należy wodogłowie, porażenie wiotkie kończyn dolnych, deformacja stóp, pęcherz neurogenny. Ze względu na częste występowanie tej wady w Polsce wprowadzono program profilaktyki pierwotnej i wtórnej.Cel pracy: Celem pracy dyplomowej było przedstawienie teoretycznych zagadnień dotyczących przepukliny oponowo-rdzeniowej, sformułowanie diagnoz pielęgniarskich, opracowanie interwencji i ich realizacja w środowisku domowym dziecka objętego opieką. Materiał i metody: Badaniem objęto ośmioletnie dziecko w wieku wczesnoszkolnym z przepukliną oponowo-rdzeniową. W przygotowaniu pracy wykorzystano metodę studium przypadku. Zastosowane techniki badawcze to: wywiad z rodzicami i dzieckiem, obserwacja, pomiary parametrów życiowych (liczba oddechów i tętna, temperatura ciała, wysycenie hemoglobiny tlenem), analiza dokumentacji medycznej dziecka. Narzędziami badawczymi, którymi posłużono się były: siatki centylowe (masy i wysokości ciała, obwodu głowy), skala Norton (dla oceny ryzyka odleżyn), termometr do pomiaru temperatury ciała, pulsoksymetr, zegarek medyczny, stetoskop. Wyniki: Aktualne diagnozy pielęgniarskie rozpoznane u dziecka to: deficyt w zakresie poruszania się, trudności w zaspokojeniu potrzeb życiowych, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca, trudności w komunikowaniu się z otoczeniem, zaburzenia rozwoju somatycznego oraz ryzyko wystąpienia zaburzenia integralności skóry, przykurczów zgięciowych i wyprostnych, powikłań z powodu zaimplantowanej zastawki komorowo-otrzewnowej. Wnioski: Przepuklina oponowo-rdzeniowa niesie za sobą ryzyko wystąpienia wielu zaburzeń, dlatego też konieczna jest kompleksowa diagnostyka przeprowadzona u noworodka bezpośrednio po urodzeniu. Pacjent pediatryczny z przepukliną oponowo-rdzeniową wymaga dalszej kompleksowej i systematycznej opieki, w tym rehabilitacji przez cały okres rozwojowy, a także w późniejszym okresie życia. Konieczność częstych hospitalizacji, koszty związane z rehabilitacją, leczeniem czy koniecznością zapewnienia sprzętu medycznego stają się wielkim obciążeniem zarówno dla dzieci i ich rodzin, jak i systemu opieki zdrowotnej.

Background: Myelomeningocele (MMC) is a congenital defect that has been known since ancient times as a terminal affliction. The defect is caused by a disruption in the closure of the neural tube during early fetal life. Myelomeningocele is classified as a dysraphic defect. Surgical intervention performer prenatally or postnatally is a treatment for MMC. The most common sequelae of the defect include hydrocephalus, flaccid paralysis of the lower limbs, foot deformity, and neurogenic bladder. Due to the frequent occurrence of this defect in Poland a primary and secondary prevention program has been introduced.Objective: The purpose of the thesis was to present the theoretical issues of myelomeningocele, formulate nursing diagnoses, develop interventions and their implementation in the home environment of the child.Material and methods: The study included an eight-year-old child with myelomeningocele. A case study method was used in the preparation of the study. The research techniques used were: interview with the parents and the child, observation, measurements of vital signs (respiratory and pulse rate, body temperature, hemoglobin oxygen saturation), analysis of the child's medical records. The research tools used were: centile grids (body weight and height, head circumference), Norton scale (for assessing the risk of pressure sores), thermometer, pulse oximeter, medical watch, stethoscope. Results: Current nursing diagnoses according to childs situation are: deficits in mobility, difficulties in meeting vital needs, urinary and bowel disorders, difficulties in communicating with environment, disorders of somatic development and the risk of skin integrity disorders, flexion and extension contractures, complications due to the implanted ventriculoperitoneal valve. Conclusions: Myelomeningocele carries the risk of multiple disorders, so it is necessary to have a comprehensive diagnosis performed on the newborn immediately after birth. A pediatric patient with myelomeningocele further comprehensive and systematic care, including rehabilitation throughout the developmental period and later in life. The need for frequent hospitalizations, the costs associated with rehabilitation, treatment or the need for medical equipment become a great burden for both children and their families, as well as the health care system.