Carnival vs. Lent : the carnivalization of the family image in Gabriel García Márquez’s "Death and funeral of Mamma Grande" and "One hundred years of solitude"

Artykuł przedstawia socjokrytyczną analizę obrazu rodziny w dwóch utworach Gabriela Garcíi Márqueza: w opowiadaniu "Śmierć i pogrzeb Mamy Grande" i w powieści "Sto lat samotności". W literackim kosmosie Macondo społeczna mikrostruktura, jaką jest rodzina, stanowi centrum, wokół którego budowany jest dyskursywny obraz świata.Szczególne znaczenie zyskuje w tej perspektywie strategia karnawalizacji, która pozwala na subwersywne przedstawienie sieci dominujących projektów ideologicznych i schematów aksjologicznych obecnych w realiach kolumbijskich, czy szerzej rzecz ujmując – latynoamerykańskich. W kreacji rodzinnych portretów widoczne jest „karnawałowe światoodczucie”, mające swe źródło w ludowej kulturze śmiechu. Parodia, realizm groteskowy i śmiech karnawałowy są narzędziami krytyki dogmatycznego i hierarchicznego porządku elit władzy, a także języka kultury oficjalnej.

This article presents a socio-critical analysis of the family image in two works by Gabriel García Márquez: the short story "Death and funeral of Mamma Grande" and the novel "One hundred years of solitude". In the literary cosmos of Macondo, the social microstructure that is the family is at the center around which a discursive image of the world is constructed. In this perspective, the strategy of carnivalization becomes particularly important, allowing for a subversive portrayal of the dominant ideological projects and axiological patterns present in Colombian realities, and more broadly speaking, Latin American ones. The creation of family portraits reveals a “carnivalesque worldview” rooted in popular laughter culture. Parody, grotesque realism, and carnival laughter are tools for criticizing dogmatic and hierarchical orders of power and official culture language.