Niniejsza praca dyplomowa ma na celu podjęcie próby wskazania zacierania się granic między kulturą „wysoką” a kulturą „masową” oraz przedstawienie „ikoniczności” Krzysztofa Pendereckiego i wejście jego twórczości do kanonu muzycznego, do którego odwołują się młodsze pokolenia artystów. Na podstawie dwóch wybranych przykładów (48 Responses to Polymorphia – Jonny Greenwood; Experiment: Penderecki – Piotr Orzechowski) próbowano również odpowiedzieć na pytanie dlaczego młodzieńcze dzieła Krzysztofa Pendereckiego zainteresowały artystów popkultury oraz w jaki sposób je zreinterpretowali. Odpowiedzi na te pytania uzyskano poprzez analizę muzykologiczną partytur, nagrania oryginalnego dzieła Krzysztofa Pendereckiego, w przypadku Jonny’ego Greenwooda partytury jego utworu oraz rejestracji płytowej, a Piotra Orzechowskiego nagrań. Ponadto wykorzystano analizę audytywną, posłużono się także zapisem rozmów z twórcami i artystami oraz autorefleksją omawianych w pracy kompozytorów.

The aim of this undergraduate thesis is to identify thresholds between ‘high’ culture and mass culture in music as well as presenting Krzysztof Penderecki as an icon of musicological canon, so often cited nowadays by new generations artists. The thesis is based on two chosen musical examples: 48 Responses to Polymorphia – Jonny Greenwood; Experiment: Penderecki – Piotr Orzechowski. The goal of this project is also to investigate why some of the early Krzysztof Penderecki’s works were the subject of interest and musicological interpretation of many pop culture artists. The methodology of this work consists of research and analysis of music sheets, recordings of the original Penderecki’s works, score of Jonny Greenwood’s work, as well as Orzechowski’s original recordings. Furthermore, auditive analysis, transcripts of conversations between authors and artists involved, and as well as self-reflections of the composers were also used in this dissertation.