Photojournalists in Vietnam War: Attitudes, Issues, Publications

Praca niniejsza, przygląda się bliżej niezwykle ciekawej epoce w dziejach dwudziestowiecznej fotografii, jaką stanowił okres konfliktu w Wietnamie – rozumianego tutaj jako okres obejmujący zarówno pierwszą („francuską”) jak i drugą („amerykańską”) wojnę indochińską. Wielokrotnie można spotkać opinie, według których była to era szczytowych osiągnięć fotografii prasowej, historycy twierdzą natomiast dość zgodnie, iż media odegrały wówczas ogromną rolę, definitywnie wpływając na przebieg, a nawet wynik konfliktu w południowo-wschodniej Azji. Nietrudno jednak zauważyć, iż wojnę wietnamską nadal otacza wiele mitów i stereotypów. Zamierzeniem autora było wyrwanie się spod ich wpływu i samodzielne, dokładniejsze zbadanie omawianego okresu. Praca z założenia łączy zagadnienia charakterystyczne dla historii i teorii fotografii z zagadnieniami historii politycznej. Sam tekst podzielony jest na trzy podstawowe części. Rozdział pierwszy, przygląda się bliżej okresowi, nazywanemu często „złotą erą” fotografii prasowej, trwającemu od lat dwudziestych do lat siedemdziesiątych XX wieku – prezentując zasady, na jakich opierało się funkcjonowanie prasy ilustrowanej, warunki pracy reporterów (zarówno w redakcjach czasopism jak i agencjach fotograficznych) wraz z niektórymi problemami teoretycznymi, dotyczącymi medium fotograficznego. Najobszerniejszy rozdział drugi, przygląda się sposobom, w jakie prasa ilustrowana – szczególnie w Stanach Zjednoczonych – prezentowała konflikt w Indochinach, analizując także postawy konkretnych fotografów oraz warunki, w jakich pracowali. Dodatkowym zamierzeniem autora było również stworzenie swojego rodzaju przewodnika po najważniejszych publikacjach fotograficznych okresu wojny wietnamskiej (zwartych reportażach prasowych, autorskich książkach fotograficznych oraz niektórych przypadkach pojedynczych zdjęć agencyjnych), po jakie powinien sięgnąć historyk, zamierzający przyglądać się bliżej zagadnieniu roli mediów w czasie trwania tego konfliktu. Nie skupiono się przy tym jedynie na najbardziej popularnym okresie amerykańskiej interwencji, ale za punkt wyjścia obrano już rok 1945, starając się opisać drogę, która prowadziła do amerykańskiego zaangażowania na Półwyspie. Za końcową datę graniczną przyjęto natomiast rok 1975 – narracja wybiega jednak nieco wprzód, tam, gdzie jest to konieczne do przedstawienia skutków wojny w Indochinach. Rozdział trzeci prezentuje wreszcie wnioski z przeprowadzonej analizy źródeł, polemizuje z niektórymi rozpowszechnionymi stereotypami na temat fotografii i samej wojny w Wietnamie (szczególnie opinią o powszechnych wśród reporterów postawach antywojennych oraz roli, jaką media odegrały w czasie ofensywy Tet), a także przedstawia w skrócie zmiany w świecie fotoreportażu, jakie nastąpiły w latach następnych, prezentując również dalsze losy reporterów, których sylwetki pojawiły się w rozdziale wcześniejszym.

The basic aim of this thesis is to look more closely at the extremely interesting era in the history of 20th century photography – the period of the Vietnam conflict - understood here as both the first ("French") and the second ("American") Indochina wars. One can often find opinions according to which it was the era of the greatest achievements of press photography, while most historians agree that the media played a huge role at the time, definitely affecting the course and even the result of the conflict in Southeast Asia. It is not difficult to notice, however, that the Vietnam War is still surrounded by many myths and stereotypes. The author's intention was to break free from their influence and to examine the period more closely and carefully. The work, by design, combines issues characteristic for history and theory of photography with issues of political history. The text itself is divided into three basic parts. The first chapter looks more closely at the period, often referred to as the "golden era" of press photography, lasting from the 1920s to the 1970s - presenting the principles on which the illustrated press functioned, the working conditions of photojourlalists (both in magazines and photo agencies) along with some theoretical problems of the photographic medium. The largest, second chapter, examines the ways in which the illustrated press - especially in the United States - presented the events of Indochina conflict, analyzing the attitudes of some specific photographers and the conditions in which they had to work. An additional intention of the author was also to create a kind of guide to the most important photographic publications of the Vietnam War (photo-essays published in press, independent photo books and some cases of agency photos), which should be definitely reached by a historian intending to look at the media’s role in the conflict. Text focuses not only on the most popular period of U.S. intervention, but starts as early as 1945, trying to describe the path that led to American engagement on the Peninsula. The year 1975 was adopted as the final cut-off date - the narrative, however, runs forward slightly, where it is necessary to present the effects of the war in Indochina. Finally, the third chapter presents the conclusions, polemicizes with some of the widespread stereotypes about photography and the Vietnam War itself (especially the myth about anti-war attitudes of photographers and huge role of press in the effects of the Tet offensive), outlines the changes in the world of photojournalism in the following years, and describes the future life of photographers whose profiles were presented previously.