Imigrants from Arabic countries in Spain. Characteristics, problems and conflicts with the Spanish population in the articles from national daily newspapers.

W swojej pracy po tytułem „Imigranci z krajów arabskich w Hiszpanii. Charakterystyka, problemy i konflikty z ludnością hiszpańską w artykułach dzienników o zasięgu ogólnokrajowym” opisałem liczącą ponad 850 tysięcy osób społeczność mieszkających w Hiszpanii imigrantów z dziesięciu krajów arabskich: Maroko, Algieria, Mauretania, Egipt, Syria, Tunezja, Liban, Jordania, Irak i Arabia Saudyjska. Stanowią oni niemal 2% ogólnej liczby mieszkańców Hiszpanii i prawie 15% liczby imigrantów. Główne skupiska Arabów to Katalonia, Andaluzja, Walencja i Madryt. Pracę oparłem na artykułach z dwóch dzienników: liberalnego „El País” oraz konserwatywnego „ABC”, które należą do pierwszej troki dzienników w Hiszpanii pod względem nakładu (łącznie średnio ponad 600 tysięcy egzemplarzy w roku 2012).We wstępie tłumaczę przyczyny wyboru tematu - zainteresowanie Hiszpanią, biegła znajomość języka hiszpańskiego i osobista przyjaźń z dwoma mieszkającymi w Hiszpanii Marokańczykami. W dalszej części omówione zostają po krotce historia obecności arabskiej i muzułmańskiej na Półwyspie Iberyjskim, aktualna sytuacja tej społeczności oraz pozycja i sytuacja na rynku obu dzienników, na których artykuły się powoływałem.W pracy skupiłem się na trzech ważnych problemach mniejszości arabskiej w Hiszpanii: dostępie do miejsc kultu, prawie do modłów w przebudowanych na kościoły średniowiecznych meczetach i wprowadzonym przez niektóre władze lokalne zakazie zakrywania twarzy przez kobiety korzystające z budynków użyteczności publicznej.Pierwszy z tych problemów ilustruje bardzo dobrze przykład z katalońskiego miasta Lleida, w którym władze lokalne doprowadziły do zamknięcia legalnie działającego w centrum miasta meczetu. Powodem takiej decyzji władz było nagminne przekraczanie dozwolonej liczby przebywających w świątyni osób, co jest złamaniem przepisów o ochronie przeciwpożarowej. Jednym z proponowanych rozwiązań tego konfliktu było wybudowanie nowego meczetu pod miastem, na terenach przemysłowych. Cytując kolejne artykuły w tej sprawie opisuję przebieg wydarzeń, relacjonowanych wyjątkowo zgodnie przez oba zasadniczo różniące się prezentowanymi na co dzień poglądami dzienniki.Kwestia zakrywania twarzy przez muzułmańskie kobiety stała się głośna na całą Hiszpanię, gdy władze tego samego miasta, w którym zamknięto meczet – Lleidy uchwaliły lokalne prawo zakazujące wstępu do budynków użyteczności publicznej osobom zakrywającym twarz. Choć uchwała nie precyzuje, o jaki rodzaj zasłony twarzy chodzi, została ona jednak odebrana jednoznacznie jako atak na wspólnotę muzułmańską, której niektóre członkinie używają całkowitej zasłony twarzy. Prawo uchwalone w Lleidzie zostało zaskarżone do Najwyższego Trybunału Sprawiedliwości Katalonii, który zawiesił obowiązywanie przepisów. Ostatecznie, po niemal trzech latach, hiszpański Trybunał Najwyższy zdecydował, że rada miasta nie miała prawa podejmować uchwały w tej sprawie, co oznacza, że jest ona nieważna. Ten sam los automatycznie spotkał uchwały władz innych miast, które na wzór Lleidy zakazały noszenia burki (niektóre z nich zrobiły to otwarcie, używając słowa „burka”). Również w tej sprawie dziennikarze obu gazet opisywali wydarzenia w sposób bardzo spójny, co pozwala sądzić, że również obiektywny.Trzeci z opisanych konfliktów dotyczył grupy muzułmanów, którzy modlili się w katedrze w Kordobie. Świątynia ta była do XV wieku meczetem i część środowisk islamskich walczy o jej zwrot lub prawo do organizowania w niej modłów, czego zabrania aktualny regulamin przygotowany przez władze katolickiej diecezji, która jest gospodarzem obiektu. Relacje obu dzienników bardzo się różnią, autorzy „ABC” zdają się w całości przyjmować kościelną wersję wydarzeń, wedle której miało dojść w katedrze do rękoczynów. „El País” zachowuje dystans wobec tych doniesień. Zatrzymani początkowo członkowie modlącej się grupy zostali ostatecznie uwolnieni od zarzutów.

In my thesis „Immigrants from Arabic countries in Spain. Characteristics, problems and conflicts with the Spanish population in the articles from national daily newspapers” I described the Arabic population living in Spain, which is estimated to be over 850.000 people. They are immigrants from ten Arabic countries: Morocco, Algeria, Mauritania, Egypt, Syria, Tunisia, Lebanon, Jordan, Iraq and Saudi Arabia. They represent almost 2% of Spain population and almost 15% of all immigrants in Spain. Main areas where Arabs live in Spain are Catalonia, Andalusia, Valencia and Madrid. M thesis is based on articles from two daily newspapers the liberal „El País” and conservative „ABC”, which are amongst the three biggest dailies in Spain by circulation (together they had an average daily circulation of over 600.000 copies in 2012).In the first part I explain the reasons I have chosen this topic – my interest in Spain, fluency in Spanish and my friendship with two Moroccan citizens living in Spain. Later I briefly describe the history of Arabs and Muslims in Spain, their current situation and the importance and market position of the the newspapers I was using.In my thesis I focus mainly on three important problems of Arabic population in Spain: accessibility of temples, the right to pray in medieval mosques that were subsequently converted into catholic churches and the regulation used in some of Spanish cities that forbids to access public buildings with covered face.The first one of them can be very well illustrated by the example of Lleida in Catalonia, where the city council closed a mosque in the city center. The reason behind this decision was the fact that the temple used to be filled with more people than it was permitted by the fire regulations. One of the possible solutions was building a new mosque in the industrial area outside the city. Referencing press articles I tried to explain the events, that were related unanimously by the two dailies that often represent opinions different from each other.The problem with face covering was famous in Spain, when again the authorities of the same city where the mosque has been closed – Lleida, decided to forbid access to public buildings for people with their face covered. It did not specify any particular piece of clothing, but it was understood as an assault on the Islamic community, where some women cover their faces completely. The regulation was sent to the Highest Tribunal of Justice of Catalonia. The tribunal decided to abolish the regulation. Finally the Highest Tribunal of Spain decided that the city council has no authority to decide in this matter and the regulation was removed. The same happened to regulations from their local councils that decided to forbid face covering (some of them have actually used the word „burka”). In this case also both newspapers were giving almost the same information and in the same fashion, what leads to believing that their relations were unbiased.The third conflict arose when a group of Muslims prayed in the cathedral of Cordoba. This temple was a mosque until XV century and some groups of Muslims try to recover it or at least have the right to pray there. It is forbidden by the current regulations designed by the authorities of the local catholic diocese, the owner of the building. The articles from the two newspapers contain a lot of discrepancies, the authors of „ABC” seem to accept the version presented by cathedral authorities, according to which the tension lead to a fight. „El País” does not give too many details. Some of the Muslims were detained by the police, but they were not charged for anything.