Depictions of egyptian ships and ships of the Sea Peoples on mortuary temple of Ramses III in Medinet Habu.

Pod koniec epoki brązu nastąpiły wielkie zmiany we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Krajobraz polityczny późnej epoki brązu został zmieniony przez tzw. Ludy Morza, które przyczyniły się do zniszczenia większości miast w tym regionie. Ten okres to również intensywne zmiany w technice budowy statków, które w efekcie umożliwiły grecką i fenicką kolonizację. Poprzez porównanie ikonografii i źródeł archeologicznych możemy wyróżnić pewne cech budownictwa statków, które pojawiły się w tym czasie w basenie Egejskim oraz na Syryjskim wybrzeżu i rozprzestrzeniły się na cały obszar śródziemnomorski. Przełomowy moment został pokazany na reliefach, przedstawiających bitwę między flotą egipską i flotą Ludów Morza, wyrytych na murach świątyni grobowej Ramzesa III w Medinet Habu. To przedstawienie jest jednocześnie pierwszym w historii świadectwem bitwy prowadzonej przy użyciu okrętów. Analizując cechy łodzi i załóg, takie jak pierzaste nakrycie głowy czy zakończenie stewy dziobowej figurą ptaka wodnego, możemy znaleźć dowód na duży udział ludności kultury mykeńskiej w migracji morskiej Ludów Morza, nie tylko do granic Egiptu ale również na śródziemnomorskie wybrzeża Anatolii, Cypru i Lewantu. Ta niesamowita scena pokazuje jednocześnie, iż pewne cechy szkutnictwa kultury mykeńskiej oraz szkutnictwa regionu Syrii – typ wojennej wiosłowej galery z osłoniętą galerią dla wioślarzy, prototyp tarana, bocianie gniazdo, przechodzą do techniki budowy statków egipskich. Można również zauważyć, że system ożaglowania przeszedł transformację z żagla rejowego obciążonego bomem w klasyczny typ żagla rejowego znany z czasów klasycznych. Scena pokazana na reliefie Bitwy Morskiej z Medinet Habu pokazuje początki dominacji technik szkutniczych i żeglarskich używanych przez Greków i Fenicjan, które umożliwiły im dominację nad basenem Morza Śródziemnego w późniejszych okresach.

There was a great shift in history of eastern part of Mediterranean Sea in the end of the Bronze Age. Political landscape of the Late Bronze Age was changed, by so called ‘Sea Peoples’ who destroyed most of the major sites and cities in Eastern Mediterranean. In this period we can also see change in shipbuilding and seafaring which in the end, lead to classical Greek and Phoenician colonization. By comparing archaeological data with iconography, we can distinguish specific qualities of shipbuilding, which appeared in Aegean basin and Syrian coast, and spread on the whole area of Mediterranean. Turning point was shown in reliefs depicting Naval Battle between Egyptian forces an Sea Peoples fleet, on mortuary temple of Ramses III in Medinet Habu. It is the first depiction of war actions taken by two fleets in history. Analyzing the features of ships and their crew, like characteristic “featherhead” or bird head device finishing invading ship’s bow and stern, we can gain proof for huge participation of Mycaneans in the Sea Peoples raids not only into Egyptian borders but also on Hittite, Levantine and Cyprian coasts. In this extraordinary scene we can see that new features of Mycenaean and Syrian shipbuilding – type of war galley propelled by rowers with high bulwark added for protection, prototype of ram and crow’s nest, appeared also in Egyptian ships. One can notice that whole rigging transformed from traditional boom-footed sail to brailed sail known from classical times. In this we can see the beginning of domination of Greek and Phoenician shipbuilding techniques, and their domination over whole Mediterranean throughout whole classical period.