The tendency to romanticize mental illnesses and anxiety, depression and temperamental or character traits

Celem niniejszej pracy i zaprojektowanych na jej rzecz badań jest próba odpowiedzi na pytanie o podłoże tendencji do romantyzacji zaburzeń psychicznych, zwłaszcza depresji. Badanie przeprowadzono wśród młodzieży oraz osób dorosłych. Oceniono wpływ takich elementów jak cechy temperamentu i charakteru czy poziom depresji i lęku na skłonność do romantyzacji chorób psychicznych. Do przeprowadzenia badań wykorzystano następujące testy i kwestionariusze: STAI Inwentarz Stanu i Cechy Lęku C. D. Spielbergera, J. Strelaua, M. Tysarczyk i K. Wrześniewskiego, Skalę Depresji A. Becka, Kwestionariusz Temperamentu i Charakteru TCI-R (56) C. R. Cloningera oraz Kwestionariusz Romantyzacji Depresji (kwestionariusz autorski). Potwierdzono założone hipotezy o braku istotnych różnic w poziomie tendencji do uznawania depresji za chorobę atrakcyjną, mogącą zapewnić popularność w mediach społecznościowych czy dziedzinie sztuki i inspirującą pomiędzy kobietami i mężczyznami. Wykazano, iż istnieje zależność między stopniem transcendentności u danej osoby a jej skłonnością do postrzegania depresji jako inspirującej i atrakcyjnej. Przeprowadzone badania nie potwierdziły zaś przyjętych hipotez zakładających nasilenie tendencji do uznawania depresji za chorobę atrakcyjną, mogącą zapewnić popularność w sieci i dziedzinie sztuki czy inspirującą u osób cechujących się wyższym poziomem lęku rozumianego jako stan i cecha, bardziej depresyjnych oraz korzystających z większej ilości mediów społecznościowych. Hipoteza mówiąca o silniejszej skłonności do uznawania zaburzeń depresyjnych za inspirujące przez badanych o większym natężeniu kooperacji także została odrzucona. Nie potwierdzono zależności pomiędzy tendencją do postrzegania zaburzeń depresyjnych jako problemów mogących zapewnić jednostce popularność w mediach społecznościowych i dziedzinie sztuki a poziomem transcendentności danej osoby. Odrzucono również założenia dotyczące związku między skłonnością do uznawania depresji za chorobę inspirującą i mogącą zapewnić popularność twórcy a wiekiem badanych. Wbrew przyjętej pierwotnie hipotezie to najstarsi, a nie najmłodsi uczestnicy, najczęściej postrzegali zaburzenia depresyjne jako problemy atrakcyjne.

The aim of this study was an attempt to answer the question about the basis of the tendency to romanticize mental disorders, especially depression. The study was conducted among adolescents and adults. The influence of such elements as temperamental and character traits or the level of depression and anxiety on the tendency to romanticize mental illness was assessed. The following tests and questionnaires were used to conduct the research: STAI Inventory of State and Trait Anxiety C. D. Spielberger, J. Strelau, M. Tysarczyk and K. Wrześniewski, A. Beck Depression Scale, C. R. Cloninger's Temperament and Character TCI-R (56) and Depression Romanticization Questionnaire (original questionnaire).The assumed hypotheses about the lack of significant differences in the level of tendency to consider depression as an attractive disease, which could ensure popularity in social media or the field of art., and inspiring between women and men, were confirmed. It has been shown that there is a relationship between a person's degree of transcendence and their tendency to perceive depression as inspiring and attractive.The conducted research did not confirm the adopted hypotheses assuming the intensification of the tendency to consider depression as an attractive disease, which could ensure popularity in the Internet and in the field of art, or inspiring in people characterized by a higher level of anxiety understood as a state and trait, more depressive and using social media more often. The hypothesis that respondents with a greater intensity of cooperation were more inclined to consider depressive disorders as inspiring was also rejected. No correlation has been found between the tendency to perceive depressive disorders as problems that can make an individual popular in social media and the arts and the level of a person's transcendence. The assumptions regarding the relationship between the tendency to consider depression as an inspiring disease that could ensure the artist's popularity and the age of the respondents were also rejected. Contrary to the initially adopted hypothesis, it was the oldest, and not the youngest participants who most often perceived depressive disorders as attractive problems.