Negative emotional states and insomnia in Poles during the COVID-19 pandemic

Celem niniejszej pracy było sprawdzenie, jaki wpływ miała na Polaków pandemiaCOVID-19 oraz obostrzenia, jakie zostały z jej powodu wprowadzone w roku 2020.Analizie zostało poddanych 91 osób w wieku 18-74 (M = 24.34). Przeważała płeć żeńska(73,63%).Zastosowane w badaniu zostało narzędzie, składające się z pytańsocjodemograficznych, pięciu pytań dotyczących zmiennych niezależnych, oraz trzechkwestionariuszy: DASS-42, Mini-COPE oraz Ateńskiej Skali Bezsenności.Wykazano, iż pandemia COVID-19 i związane z nią obostrzenia miały istotnyzwiązek z poczuciem psychicznej samotności wśród Polaków, ze wskaźnikami depresji,stresu, lęku i bezsenności, szczególnie u osób, u których zostały wcześniej zdiagnozowanezaburzenia afektywne lub lękowe.Subiektywnie postrzegana fizyczna izolacja istotnie różnicowała tylko poziomstresu u osób badanych, natomiast mieszkanie samotnie w czasie pandemii COVID-19miało istotny związek z poziomem depresji.Odnotowano wyraźny związek pomiędzy wysokimi wskaźnikami stresu, depresji ilęku, a mniej adaptacyjnymi strategiami radzenia sobie, jak obwinianie siebie czynadużywanie substancji psychoaktywnych.Nie wykazano zróżnicowania ze względu na płeć w poziomie stresu, lęku, depresjii bezsenności, podobnie było również w przypadku zmiany sytuacji ekonomicznej wtrakcie obostrzeń związanych z COVID-19.

The aim of this study was to check the impact of the COVID-19 pandemic on Polesand the restrictions that were introduced because of it in 2020. 91 people (N = 91) aged 18-74 (mean age = 24.34) were analyzed. The female gender was predominant (73.63%).A tool used in the study consistied of sociodemographic questions, five questionson independent variables, and three questionnaires: DASS-42, Mini-COPE and the AthensInsomnia Scale.It has been shown that the pandemic and the related restrictions were significantlyrelated to the feeling of psychological loneliness among Poles, indicators of depression,stress, anxiety and insomnia, especially in people who had previously been diagnosed withaffective or anxiety disorders. There was no statistically significant difference in peoplewithout such a diagnosis.Subjectively perceived physical isolation significantly influenced only the stressindicators in the respondents, while the actual living alone was significant only in the caseof the depression scale.There was a clear association between high rates of stress, depression, and anxiety,and less adaptive coping strategies such as self-blame and substance abuse.There was no gender differentiation in the level of stress, anxiety, depression andinsomnia, as was the case for the economic change during the COVID-19 restrictions.