Stylistic transgressions. Amateur film productions by Piotr Krzywiec

Celem niniejszej pracy była szczegółowa analiza amatorskiej twórczości Piotra Krzywca pod kątem formy oraz tematyki, z naciskiem na transgresyjny potencjał kina amatorskiego. Przywołano konteksty polskiego kina niezależnego z przełomu XX i XXI wieku oraz teorie dotyczące stylu filmowego, gatunku, kampu. Oprócz głównych źródeł akademickich praca opiera się na materiałach prasowych, wywiadach i korespondencji z reżyserem. Analiza obejmuje cztery pełnometrażowe filmy Piotra Krzywca oraz podejmuje próbę określenia ich tożsamości gatunkowej i stylu w kontekście ekonomicznych warunków produkcji amatorskiej. Praca uwzględnia także inne polskie filmy amatorskie oraz pojęcie kampu, podkreślając krytyczny potencjał twórczości Krzywca wobec konwencji głównego nurtu. Kolejne rozdziały omawiają różne ujęcia kampu i kiczu pozwalające na analizę poszczególnych filmów Krzywca pod kątem intertekstualności, kampowości oraz świadomego wykorzystania kiczu. Praca dąży do ukazania, jak amatorskie kino Krzywca kwestionuje tradycyjne normy estetyczne, tworząc przestrzeń dla alternatywnych narracji i innowacji filmowych.

The aim of this work was a detailed analysis of Piotr Krzywiec’s amateur films in terms of film form and subject matter, with an emphasis on the transgressive potential of amateur cinema. The contexts of Polish independent cinema from the turn of the 20th and 21st centuries were recalled, as well as theories regarding film style, genre and camp. In addition to the main academic sources, the work is based on press materials, interviews and correspondence with the director. The analysis covers four feature-length films directed by Piotr Krzywiec and determines the genre identity and style in context of economic conditions of amateur production. The work also considers other Polish amateur films and the concept of camp, emphasizing the critical potential of Krzywiec’s films towards mainstream conventions. The following chapters discuss various approaches to camp and kitsch, allowing for the analysis of individual Krzywiec films in terms of intertextuality, campiness and the conscious use of kitsch. The work also aims to show how Krzywiec’s amateur work questions traditional aesthetic norms, creating space for alternative narratives and film innovations.