Selected aspects of communication with cardiac and cardiac surgery patients

Wstęp: Komunikacja między personelem pielęgniarskim a pacjentami ma ogromne znaczenie w kontekście nawiązywania prawidłowej relacji terapeutycznej, która pozytywnie wpływa na proces hospitalizacji. Cel: Ocena wybranych aspektów komunikacji z powyższymi pacjentami.Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone w marcu 2020 roku wśród osiemdziesięciu przedstawicieli personelu pielęgniarskiego sześciu oddziałów o profilu kardiologicznym w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II. W pracy wykorzystano kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji. Wyniki: Większość badanych oceniła jakość komunikacji (30%) z pacjentami kardiologicznymi i kardiochirurgicznymi oraz w zespole terapeutycznym (42,5%) jako dobrą. Najczęstszymi barierami w procesie komunikacji były głównie: ograniczony czas pracy (28,75%), hałas w miejscu pracy (17,5%), opór i nieufność pacjenta (12,5%), przerywanie wypowiedzi (8,75%). Najczęstszymi popełnianymi błędami były między innymi: udzielanie rad (26,25%), niepytanie pacjenta o jego wykształcenie w trakcie rozmowy (18,75%), nadmierne pocieszanie i uspokajanie pacjenta (15%). Wykazano istotną statystycznie, dodatnią zależność pomiędzy tytułem zawodowym a częstością używania niezrozumiałego dla pacjenta żargonu medycznego (p<0,05), nieprecyzyjnego informowania pacjenta (p<0,05) oraz okazywania zniecierpliwienia (p<0,05). Zauważono również istotne statystycznie, ujemne zależności pomiędzy miejscem zamieszkania ankietowanych a częstością straszenia pacjentów w celu ich zmotywowania (p<0,05) oraz częstością nieutrzymywania kontaktu wzrokowego z pacjentem w czasie rozmowy (p<0,05). Stwierdzono wystąpienie znaczących, ujemnych korelacji pomiędzy tytułem zawodowym ankietowanych a częstością prowadzenia ważnych rozmów z pacjentem w obecności osób trzecich (p<0,01) oraz niepytania pacjenta o wykształcenie (p<0,05). Najtrudniejszymi sytuacjami w kontekście komunikacji z pacjentami dla respondentów była między innymi: rozmowa z umierającym pacjentem (30%).Wnioski: Badania wykazały, pomimo subiektywnie dobrze ocenianej jakości komunikacji oraz posiadanych kompetencji przez respondentów, trudności oraz błędy w powyższym procesie. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują zatem na potrzebę wdrożenia działań edukacyjnych mających na celu poprawę jakości komunikacji szczególnie w sytuacjach trudnych.

Introduction: Communication between nursing staff and patients is of great importance in the context of establishing a proper therapeutic relationship, which positively influences the hospitalization process.Aim: Assessment of selected aspects of communication with the above patients.Material and methods: The study was conducted in March 2020 among eighty representatives of the nursing staff of six departments with a cardiology profile at the Krakow Specialist Hospital. John Paul II. The work uses a self-constructed questionnaire.Results: Most of the respondents assessed the quality of communication (30%) with cardiological and cardiac surgery patients and in the therapeutic team (42,5%) as good. The most common barriers in the communication process were mainly: limited working time (28,75%), noise in the workplace (17,5%), patient resistance and distrust (12,5%), and interrupting speech (8,75%). The most common mistakes were, among others: giving advice (26,25%), not asking the patient about his or her education during the conversation (18,75%), overcooling and calming the patient (15%). A statistically significant positive relationship was found between the professional title and the frequency of using medical jargon that is incomprehensible to the patient (p<0.05), imprecise information to the patient (p<0.05) and showing impatience (p<0.05). Statistically significant negative correlations were also found between the place of residence of the respondents and the frequency of scaring patients in order to motivate them (p<0.05) and the frequency of not maintaining eye contact with the patient during the interview (p<0.05). Significant negative correlations were found between the professional title of the respondents and the frequency of conducting important conversations with the patient in the presence of third parties (p <0.01) and not asking the patient about education (p<0.05). The most difficult situations in the context of communication with patients for the respondents were, among others: talking to a dying patient (30%).Conclusions: The research showed that despite the well-assessed quality of communication and competences, certain difficulties and errors appeared in the above-mentioned process. Therefore, the results of the conducted research indicate the need to implement educational activities aimed at improving the quality of communication, especially in difficult situations.