The language and stage originality of the dramas of Hernani and Ruy Blas of Victor Hugo

Niniejsza praca magisterska traktuje o początkach inscenizacji romantycznej we Francji oraz jej rozwoju Skupia się na postaci Wiktora Hugo, który jest jednym z pierwszych przedstawicieli zawodu, który narodził się w XIX wieku, chodzi tu o zawód inscenizatora. Analizie zostaje poddany język, jaki Wiktor Hugo stosuje w swoich znaczących dla okresu romantyzmu dziełach: Ruy Blas i Hernani, utwory, które są dowodem i niejako świadkiem tworzenia oraz powstawania zawodu inscenizatora w teatrze, funkcji którą Wiktor Hugo współtworzył oraz uprawiał jako jeden z pierwszych w historii. Autorowi tych dzieł został poświęcony dość obszerny wstęp, który ma na celu wprowadzić w tematykę, zapoznać odbiorcę głębiej w kontekst społeczny oraz historyczny i przybliżyć szczegóły z życia artysty. W rozdziale pierwszym pokazany zostaje językowy efekt ironii, oraz jej wpływ na te dzieła. Obecna jest tu również analiza dzieł pod kątem ironii, wg. klasyfikacji Piotra Łaguny z eseju: "Ironia, jako postawa i jako wyraz". Drugi rozdział jest poświęcony inscenizacji romantycznej we Francji również w nawiązaniu do dramatów. Wspomniany jest tutaj Baron Taylor - były dyrektor Comedie Francaise, osoba, która znacząco przyczyniła się do powstania zawodu inscenizatora, oraz współpracowała z najlepszymi dramatopisarzami XIX wieku, m.in z Wiktorem Hugo. Wspomniana zostaje również sławna "Bitwa o Hernaniego", okoliczności premiery obu dramatów oraz szczegóły powstawania ich. W trzecim rozdziale natomiast, porównywane zostają adaptacje teatralne oraz filmowe wspomnianych dzieł. Są to utwory następujące: Hernani - Jeana Kerchbrona z roku 1961, Hernani Roberta Hosseina z roku 1974, Ruy Blas, Pierre'a Billona z roku 1948 oraz Mania Wielkości, Gerarda Oury'ego z roku 1971. Oprócz analizy owych dzieł, pojawia się również rozważanie nad przyjęciem ich przez krytyków.

Master's thesis treats the beginning of romantic staging in France and its development. It focuses on the figure of Wiktor Hugo, who is one of the first representatives of the profession born in the nineteenth century, it is about the profession of the producer. The analysis undergoes the language that Wiktor Hugo uses in his significant works for the period of Romanticism: Ruy Blas and Hernani, works which are proof and a kind of witness to creating of the profession of staging in the theater, the function of which Wiktor Hugo practiced, as one of the first in history and which he cofounded . The author of these works has been devoted to a fairly extensive introduction, which aims to introduce the subject matter, acquaint the recipient deeper into the social and historical context and bring the details of the artist's life closer. The first chapter shows the linguistic effect of irony and its influence on these works. There is also an analysis of works in terms of irony, according to Piotr Łaguna's classification from an essay: "Irony, as an attitude and as an expression". The second chapter is devoted to romantic staging in France also in reference to dramas. Baron Taylor is mentioned here - former director of Comedie Francaise, a person who significantly contributed to the creation of the staging profession, and collaborated with the best playwrights of the nineteenth century, including Wiktor Hugo. Also mentioned is the famous "Battle of Hernani", the circumstances of the premiere of both dramas and the details of their creation. In the third chapter, however, the theatrical and film adaptations of the aforementioned works are compared. These are works: Hernani - Jean Kerchbron from 1961, Hernani Robert Hossein from 1974, Ruy Blas, Pierre Billon from 1948 and Delusions of Grandeur, Gerard Oury from 1971. In addition to the analysis of these works, there is also reflection on their reception by critics.