Diagnostic of the proximal humerus fracture in 80 year old female patient - case report

Wraz ze starzeniem się społeczeństwa polskiego wzrasta liczba osób zagrożonych złamaniami, które często są związane z osteoporozą. Jednym z takich złamań jest złamanie bliższej części kości ramiennej, które stanowi około 5% wszystkich złamań kości,a częstotliwość jego występowania jest najwyższa u osób po 65 roku życia. Niniejsza praca o charakterze kazuistycznym przedstawia problematykę diagnostyki obrazowej przy podejrzeniu złamania bliższej części kości ramiennej. Praca została podzielona na dwie części. Pierwsza część dotyczy zagadnień ogólnych. Przedstawione w niej zostały: anatomia, epidemiologia, czynniki ryzyka, objawy i sposoby leczenia złamań bliższej części kości ramiennej. Zawiera ona także podstawowe informacje na temat badań obrazowych układu kostno-stawowego wykorzystywanych w diagnostyce złamania części bliższej kości ramiennej. Omówiono ułożenia do badania rentgenowskiego i radiologiczne objawy złamania. Druga część pracy poświęcona jest analizie postępowania diagnostycznego w przypadku podejrzenia złamania bliższej części kości ramiennej w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. W opisie przypadku przedstawiony został algorytm diagnostyczny, obejmujący ułożenie pacjentki w konwencjonalnym badaniu rentgenowskim oraz opis wykonanego protokołu badania tomografii komputerowej. Szczegółowo przedstawiony został algorytm postępowania diagnostycznego,w którym badaniem pierwszego wyboru jest badanie rentgenowskie stawu ramiennego w projekcji AP oraz „Y”. W razie trudności w ocenie złamania zaleca się wykonanie badania tomografii rentgenowskiej. Przy złamaniu skomplikowanym, przebiegającym z rozkawałkowaniem powierzchni stawowej oraz z podejrzeniem uszkodzenia tkanek miękkich, algorytm ten należy rozszerzyć o badanie rezonansem magnetycznym.

With the aging of Polish society, an increasing number of people are at risk of fractures, which are often associated with osteoporosis. One of these fractures is the proximal humerus fracture, which constitute about 5% of all fractures, and its incidence is the highest in people over 65 years old. The present work of a case report presents problems of diagnostic imaging for suspected fractures of the proximal humerus. The work is divided into two parts. The first part deals with general issues. It discusses: anatomy, epidemiology, risk factors, symptoms and treatments of fractures of the proximal humerus. It also contains basic information about imaging of the osteoarticular system, used in the diagnosis of proximal humerus fracture. It shows arrangements for X-ray examination and radiological signs of fracture. The second part of the work is devoted to the analysis of diagnostic procedures in cases of suspected fracture of the proximal humerus in 80 year old female patient in the University Hospital in Cracow. The case report presents the diagnostic algorithm, including the position of the patient in the conventional X-ray examination and the description of the computed tomography protocol. It presents diagnostic algorithm, which recommends X-ray examination in the projection AP and “Y’ in the first place. In the event of difficulties in rating fracture it is recommended to do computed tomography scanning. With a complicated fracture, extending the articular surface damage and suspected soft tissue damage, the algorithm should be extended on MRI.