Emotional eating and depression as risk factors for obesity

Celem pracy było ustalenie, czy istnieje relacja łącząca jedzenie emocjonalne z otyłością, jak i również czy można zaobserwować taki związek między depresją a otyłością Na podstawie przeglądu badań wykazano, że zarówno depresja jak i jedzenie emocjonalne to bardzo silne czynniki ryzyka tej choroby. Jednak nie są one od siebie niezależne. W wielu przytoczonych badaniach wykazano, że istnieje bardzo silny związek pomiędzy depresją a otyłością, w którym jedzenie emocjonalne jest mediatorem. Równocześnie wykazano, że gdy u osoby metodą radzenia sobie z trudnymi emocjami jest sięganie po jedzenie, może to również być czynnikiem ryzyka wystąpienia otyłości w późniejszym okresie czasu. Aby zapobiec wystąpieniu otyłości i w jej leczeniu warto również zawrzeć naukę metod radzenia sobie z emocjami w swoją codzienność. Również warto trenować uważność podczas spożywania posiłków w ciągu dnia. Praca ta może być pomocna w terapii redukcji masy ciała u pacjentów z otyłością, u których obserwuje się wysoki poziom jedzenia emocjonalnego, gdyż zwraca uwagę również na inne aspekty leczenia niż sama redukcja liczby przyjmowanych kalorii. U osób z depresją atypową, u których nie rozwinęła się otyłość, warto zwrócić uwagę w trakcie terapii leczniczej na naukę innych metod regulacji emocji, tak aby pacjent podczas odczuwania trudnych emocji miał możliwość redukcji napięcia w inny sposób, niż przez korzystania z jedzenia. Ta metoda może być pomocna w prewencji otyłości u pacjentów zmagających się z atypową depresją.

The aim of this study was to determine whether there is a relationship linking emotional eating and obesity, and also whether such a link can be observed between depression and obesity Based on a review of studies, it was shown that both depression and emotional eating are very strong risk factors for this disease. However, they are not independent of each other. In many of the studies cited, it has been shown that there is a very strong link between depression and obesity, with emotional eating being a mediator. At the same time, it has been shown that when a person's method of coping with difficult emotions is to reach for food, this can also be a risk factor for obesity later in life. In order to prevent and treat the onset of obesity, it is also worthwhile to incorporate learning methods for dealing with emotions into one's everyday life. Also, it is worthwhile to train mindfulness when eating during the day. This work can be helpful in weight loss therapy for obese patients with high levels of emotional eating, as it also draws attention to aspects of treatment other than just reducing calorie intake. In atypical depressed patients who have not developed obesity, it is worthwhile to pay attention during treatment therapy to learning other methods of emotion regulation, so that the patient, when experiencing difficult emotions, has the opportunity to reduce tension in other ways than by using food. This method may be helpful in the prevention of obesity in patients struggling with atypical depression.