Refleksja nad ludzkim losem w dziełach współczesnych omańskich pisarek

Bibliogr. s. 51

Napisane w drugiej dekadzie XXI wieku omańskie powieści poruszają szeroki zakres tematów związanych ze zmianami społeczno-kulturowymi zachodzącymi w regionie Zatoki Perskiej. Ich bohaterowie stawiają czoła także wielu problemom dotyczących międzypokoleniowych różnic. W niniejszym artykule przedstawiam kilka wybranych utworów z najnowszego dorobku literackiego omańskich pisarek. Prezentowane teksty zostały wydane w latach 2010-2021 i zdobyły najbardziej prestiżowe nagrody literackie tak krajowe jak i zagraniczne. Wśród analizowanych powieści znajdują się: Sayyidāt al-qamar (2010), autorstwa Ǧūḫy al-Ḥāriṯī, która opisuje zmiany w społeczeństwie omańskim na przestrzeni ostatniego stulecia dotykając takich tematów jak miłość, płeć, małżeństwo, patriarchat i tożsamość; następnie Ẓill hirmāfrūdītūs (2018), autorstwa Badriyyi al-Badrī, która porusza kwestie zaburzeń tożsamości głównej bohaterki utworu i jej codziennego życia w wiejskim społeczeństwie Omanu; oraz Dilšād (2021), autorstwa Bušry Ḫalfān, przedstawiającej życie i charakter wzajemnych relacji pomiędzy mieszkańcami Maskatu w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Autorki przedstawiają diagnozę problemów społecznych, egzystencjalnych i moralnych, dając tym samym dowód swojego zaangażowania w kształtowanie rzeczywistości, w której żyją.

The novels written in the second decade of the 21st century by Omani writers cover a wide range of topics related to the sociocultural changes taking place in the Gulf region. The characters also struggle with many intergenerational problems. In this article, I present a few selected works from the latest literary output by Omani women writers published from 2010-2021, honored with the most prestigious national and international literary awards. Among these novels are: Sayyidāt al-qamar (2010), by Ǧūḫa al-Ḥāriṯī, which describes the changes in Omani society over the last century, touching on topics such as love, gender, marriage, patriarchy and identity; then Ẓill hirmāfrūdītūs (2018), by Badriyyā al-Badrī, dealing with the identity disorder of the protagonist and her everyday life in rural Omani society; and Dilšād (2021), by Bušrā Ḫalfān, which presents the life and nature of mutual relations between the inhabitants of Muscat in the first half of the last century. The authors present a diagnosis of social, existential and moral problems, thus giving evidence of their involvement in shaping the reality in which they live.