Crisis communication in the Tatra Volunteer Search and Rescue based on a 22 August 2019 Tatra Mountains storm

Komunikowanie kryzysowe to jeden z kluczowych elementów warunkujących powodzenie procesu zarządzania kryzysowego. Pomimo szerokiego dorobku teoretyków, prezentujących efektywne wzorce komunikacji kryzysowej, w praktyce działalności podmiotów zaangażowanych w kryzys jest to aspekt bardzo często bagatelizowany. Chcąc przyjrzeć się tej tematyce, autorka pracy dokonała analizy procesu komunikacji kryzysowej, który znalazł swoje zastosowanie w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym podczas akcji ratunkowej prowadzonej w Tatrach 22. sierpnia 2019 r. Było to zdarzenie masowe o bezprecedensowym charakterze, w którym do działań zadysponowano szereg służb, pomocy udzielono w niezwykle trudnym, wysokogórskim terenie aż stu pięćdziesięciu siedmiu osobom, a śmierć poniosło czterech turystów. W następstwie tych wydarzeń pojawiło się wiele pytań na które nie można było odnaleźć odpowiedzi. Jak to możliwe, iż niezwykle sprawnie i efektywnie udało się służbom skoordynować działania i udzielić pomocy aż tak wielu poszkodowanym? Jak przebiegał proces komunikacji kryzysowej? Jakie zidentyfikowano w jego trakcie problemy i wyzwania? I wreszcie – czy w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym istnieje model komunikowania kryzysowego? Niniejsza praca, po wprowadzeniu przedstawiającym założenia teoretyczne oraz przybliżającym specyfikę TOPR, odpowiada na wskazane pytania i pozwala na weryfikację czy teoria komunikacji kryzysowej opracowywana przez teoretyków oraz ta wskazana w Krajowym Planie Zarządzania Kryzysowego, znajduje swoje odzwierciedlenie w praktyce działań najbardziej popularnego górskiego pogotowia ratowniczego w Polsce.

Crisis communication constitutes one of the key elements, on which the success of the crisis management process hinges. Despite wide theoretical achievements representing effective models of crisis communication, in practice, this aspect is frequently underestimated by entities involved in a crisis. In order to investigate this topic, the author of this paper analysed the crisis communication process utilised by the Tatra Volunteer Search and Rescue (TOPR) during a rescue mission conducted in the Tatra Mountains on 22 August 2019. This was a mass casualty event of unprecedented scale, to which a number of services were dispatched, providing assistance in extremely difficult, mountain terrain to as many as one hundred and fifty-seven people, with four tourists losing their lives. Numerous unanswered questions have since arisen in the ensuing time. How was it possible for the services to so efficiently and effectively coordinate their activities and provide assistance to so many victims? How did the crisis communication process unfold? What problems and challenges were identified during it? Finally, is there a model of crisis communication in the Tatra Volunteer Rescue Service? Following an introduction presenting theoretical assumptions and outlining the specificity of TOPR, this paper hereby answers the aforementioned questions and examines whether the crisis communication theory developed by theoreticians and that found in the National Crisis Management Plan is reflected in the communication practice of the most popular mountain rescue service in Poland.