Practicing the nation : Palestinian practice of national experience until the establishment of the Palestinian National Authority

Publ. rec. Bibliogr.

Założeniem pracy jest nie tylko przeprowadzenie studium konkretnego historycznego nacjonalizmu, w tym wypadku nacjonalizmu palestyńskiego, ale i wniesienie wkładu do teoretycznej debaty nad nacjonalizmem. Praca ta wykazuje, że podstawą analizy każdej "tożsamości narodowej" powinna być stosowana praktyka dyskursu nacjonalistycznego, nie zaś sama idea narodu, dzięki czemu nie bada się tego zjawiska za pomocą jego własnych pojęć i kategorii. Nacjonalizm to szczególna perspektywa, styl myślenia i działania, nieporównywalny z niczym innym i nie można redukować go do innych zjawisk zbiorowych lub ideologii. Nacjonalizm dopiero projektuje naród, który przedstawiany jest jako byt naturalny, odwieczny i uniwersalny. Praca ta wykorzystuje postulaty nowych badań nad nacjonalizmem, które łączą podstawowe założenia podejścia modernistycznego, etnosymbolicznego i postmodernistycznego. Dotychczasowe badania, podkreślajace wielką rolę instytucji państwowych dla rozwoju tożsamości narodowej, ignorowały "działania narodowe" Palestyńczyków (szczególnie od 1948 r. do ustanowienia Autonomii Palestyńskiej), które nie mogły być bezpośrednio łączone z dążeniem do ustanowienia suwerennego państwa. Skupiając się jednak na poszczególnych praktykach palestyńskich, którym nadawano znaczenie narodowe i symbolach narodowych, udowodniam, że szok po wydarzeniach An-Nakby nie zdołał zaburzyć/zahamować rozwój ich dyskursu nacjonalistycznego, dzięki wypracowanym wcześniej narodowym praktykom dyskursywnym, stworzonym niezależnie od działań oficjalnych władz Mandatu.

The aim of the work is not only to conduct a study of specific historical nationalism, in this case Palestinian nationalism, but also to contribute to the theoretical debate on nationalism. This work shows that the basis for the analysis of any "national identity" should be the practice of nationalist discourse, not the very idea of ​​the nation, so that the phenomenon is not studied by its own concepts and categories. Nationalism is a distinctive perspective, style of thinking and acting, incomparable to anything else and cannot be reduced to other collective phenomena or ideologies. Nationalism only designs a nation that is presented as a natural, eternal and universal being. This work uses the postulates of new research on nationalism that combine the basic assumptions of the modernist, ethnosymbolic and postmodern approaches. Previous studies, emphasizing the great role of state institutions in the development of national identity, ignored the "national actions" of the Palestinians (especially from 1948 to the establishment of the Palestinian Authority), which could not be directly linked to striving to establish a sovereign state. However, by focusing on various Palestinian practices, which were given national significance and national symbols, I prove that the shock after the An-Nakba events did not manage to disturb / inhibit the development of their nationalist discourse and practice, thanks to previously developed national discursive practices, created independently of the actions of the official Mandate authorities.