Wieloznaczność Wypowiedzi Jako Źródło Humoru w “Teorii Wielkiego Podrywu”

Praca ta ma na celu zbadanie, jakie typy wieloznaczności wypowiedzi są najczęściej wykorzystane w humorze w amerykańskim sitcomie Teoria Wielkiego Podrywu. Praca ta składa się z części teoretycznej i części praktycznej. W części teoretycznej przedstawiony jest zarys dwóch związanych z pragmatyką zagadnień: wieloznaczności wypowiedzi i humoru. W części praktycznej tej pracy przykłady humoru opartego na wieloznaczności wypowiedzi znalezione w Teorii Wielkiego Podrywu są poddane analizie i sklasyfikowane ze względu na rodzaj wieloznaczności w nich występujący. Wyniki tej analizy są przedstawione i poparte przykładami z serialu. Analiza wykazała, że w Teorii Wielkiego Podrywu rodzajem wieloznaczności wypowiedzi najczęściej wykorzystanym w celach humorystycznych jest kalambur, występujący w 56,9% poddanych analizie przykładów. Drugim najczęściej występującym rodzajem wieloznaczności wypowiedzi występującym w badanym serialu jest dekompozycja (19,8%). Pozostałe rodzaje wieloznaczności wypowiedzi wykorzystane do celów humorystycznych w Teorii Wielkiego Podrywu to: wieloznaczność wnioskowania (13,8%), wieloznaczność referencji (3,6%), wieloznaczność aktu mowy (0,6%) oraz wieloznaczność schematów (0,6%). W 4,8% przykładów poddanych analizie zidentyfikowano więcej niż jeden rodzaj wieloznaczności wypowiedzi (wieloznaczność referencji i dekompozycję, kalambur i wieloznaczność schematów, kalambur i wieloznaczność aktu mowy, kalambur i wieloznaczność składniową).

The aim of this thesis is to examine what types of ambiguity are most commonly exploited for humour in the American sitcom The Big Bang Theory. This thesis consists of the theoretical part and the practical part. The theoretical part provides an overview of two pragmatics-related topics: ambiguity and humour. In the practical part of this thesis the examples of ambiguity-based humour in the sitcom are analysed and classified with regard to the type or types of ambiguity that they represent. The results of this analysis are presented along with some examples. This study shows that ambiguity-based humour in the sitcom The Big Bang Theory is most commonly created by punning, which can be found in 56.9% of the examples analysed in this study. The second type of ambiguity most frequently exploited for humour in the sitcom is decomposition (19.8%). Other kinds of ambiguity that are used for humorous purposes in the sitcom are: inferential ambiguity (13.8%), referential ambiguity (3.6%), speech act ambiguity (0.6%), schematic ambiguity (0.6%). Additionally, 4.8% of examples in this study are classified as having more than one type of ambiguity as the source of humour (referential ambiguity and decomposition, punning and schematic ambiguity, punning and speech act ambiguity, punning and syntactic ambiguity).