Medicinal plants of Podkarpacie voivodeship based on surveys of Polish Ethnographical Atlas (PEA) from 1949 and 1950

Praca prezentuje rośliny lecznicze województwa Podkarpackiego na podstawie nie poddanych analizie ankiet z lat 1949 i 1950 r. sporządzonych na potrzeby Polskiego Atlasu Etnograficznego . Materiał badawczy zawiera arkusze z 18 wsi i obejmuje centralną północną i zachodnią część województwa. Celem pracy jest analiza ziołolecznictwa ludowego z badanego terenu oraz wykazanie głównych trendów i cech wyróżniających region na tle Polski. Zamieszczono także porównanie z medycyną oficjalną, etnofarmakologia polski i innymi publikacjami z regionu. Na Podkarpaciu wykorzystywanych w celach leczniczych było 90 taksonów, tworzących 197 rekordów, będących sposobem wykorzystania danej rośliny przy danej chorobie. W pracy wyraźnie widać główne trendy obecne w polskiej etnofarmakologii: napar/odwar jako najczęstsza postać leku, ziele jako najczęściej używana część rośliny, kobiety jako osoby zajmujące się zbiorem ziół.

The thesis presents medicinal plants of Podkarpackie voivodeship based on unanalyzed surveys from 1949 and 1950 which were drawn up for the purposes of the Polish Ethnographical Atlas. The material contains questionnaires from 18 villages and includes Central, North and Western part of the voivodeship.The objective of the work is the analysis of folk phytotherapy of the studied area as well as demonstration of main trends and features, which are distinctive for this region. Also a comparison with official medicine, Polish ethnopharmacology and other publications from this region are given.There are 90 taxa in Podkarpacie used for medicinal purposes that form 197 records about the plant’s usage for certain illness. The work clearly points out the main trends in Polish ethnopharmacology: brew/decoction as the most common drug form, herb as the most commonly used part of the plant, a woman as the person engaged in collecting herbs.