Koncept Dystopii w Wybranych Powieściach J.G. Ballarda

James Graham Ballard należy do grupy najwybitniejszych pisarzy gatunku dystopian science-fiction. Jako przykład jego talentu i oryginalnego podejścia do konceptu dystopii służą przeanalizowane powieści: Zatopiony Świat, Kraksa oraz Super-Cannes. W pierwszej powieści autor połączył motyw dystopii z elementami psychoanalizy. Inną cechą wyróżniającą powieść jest fakt wykorzystania surrealizmu jako narzędzia do sportretowania ludzkiej podświadomości. Kraksa jest dziełem, skupiającym się na aucie i skojarzeniu go z przemocą i erotyczną perwersją. Powieść obnaża negatywne skutki kultury medialnej i postępującej mechanizacji otoczenia. Ostatnia powieść, Super-Cannes przedstawia patologię i alienację jako skutki skrajnego kapitalizmu na przykładzie futurystycznego biznes parku. Wszystkie powieści łączy fakt, iż ostrzegają ludzkość przed tragiczną przyszłością.

James Graham Ballard is a prominent dystopian science-fiction writer. Each of the analyzed novels: The Drowned World, Crash and Super-Cannes is an example of the author’s original approach to the dystopian motive. In The Drowned World Ballard unites dystopia with elements of psychoanalysis and surrealist art is a tool to describe human psyche. Crash is a controversial novel about linking the car with eroticism and violence. The novel explores the theme of mechanization of the world and the destructive influence the modern media culture. Lastly, Super-Cannes pictures the pathological consequences of radical capitalism on the basis of a futuristic business-park. All novels are warnings about future dystopias that mankind could experience.