Stories about the loss: "Pretty Twenty-Year Olds" by Marek Hłasko and "How I became a writer (attempt at an intellectual autobiography)" by Andrzej Stasiuk

Praca jest próbą interpretacji utworów: „Piękni dwudziestoletni” Marka Hłaski oraz „Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej)” Andrzeja Stasiuka w kontekście autobiografii i doświadczenia utraty. Punktem wyjścia jest klasyfikacja gatunkowa autobiografii poszerzona o stworzoną przez Ryszarda Nycza koncepcję podmiotowości sylleptycznej. Praca ukazuje podobieństwa i różnice obu narracji, a także wpisanych w nią podmiotowości, ukazując je jako uwikłane w skomplikowaną relację literatury i życia, wiążąc je też z problemami ponowoczesności. „Piękni dwudziestoletni” to próba reprezentacji wyjątkowości podmiotu, a „Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej)” – nostalgii i wyjątkowości doświadczenia formacji pokoleniowej. Oba utwory ukazują przede wszystkim doświadczenie utraty języka i (nie)rzeczywistości, w sposób szczególny wskazując na problem kształtowania się podmiotowości.

The work is an attempt at an interpretation of two books: "Pretty Twenty-Year Olds" by Marek Hłasko and "How I became a writer (attempt at an intellectual autobiography)" by Andrzej Stasiuk. This essay analyses texts in the context of autobiography and “syllepsis subjectivity” (a theory by Ryszard Nycz). It also examines similarities and differences between narrations and subjectivities represented in texts, showing them as entangled in a very complicated relation between life and literature, also in problems of postmodernism. "Pretty Twenty-Year Olds" shows an uniqueness of subject, "How I became a writer (attempt at an intellectual autobiography)" presents rather a nostalgy and a picture of generation. It reveals that subjects constructed in those rebellious narrations represent their problems with reality and language. Above all, both of those representations of uniqueness show the experience of loss and a problem connected with the forming a subjectivity.