W badaniu rozpatrywano związek pomiędzy złożonością Ja i samooceną a dysonansem poznawczym. Sprawdzano także, czy obie te zmienne wpływają na powstawanie zniekształceń pamięciowych w zakresie postawy, poddanej manipulacji eksperymentalnej, która polegała na wzbudzaniu dysonansu poznawczego. Badanie składało się z dwóch faz, oddzielonych siedmiodniową przerwą. W trakcie pierwszej fazy badano postawy uczestników wobec twierdzeń opisujących nawyki związane z nauką. Podczas kolejnej indukowano dysonans, następnie oceniano zmianę w zakresie badanych postaw, a na koniec sprawdzano pamięć postaw sprzed tygodnia. Mierzono również samoocenę i złożoność Ja. Otrzymane wyniki potwierdzają postawioną hipotezę mówiącą, iż dysonans poznawczy jest bardziej dotkliwy dla osób o wysokiej samoocenie, które angażują się w jego redukcję za pośrednictwem zmiany postaw w większym niż stopniu niż osoby o niskiej samoocenie. Takie wyniki pozostają w zgodzie z modelem zgodności Ja (Aronson, 1992), zakładającym, iż źródło dysonansu stanowi rozbieżność między pozytywnym wyobrażeniem jednostki na swój temat a wiedzą o dopuszczeniu się zachowania mu przeczącemu. Rozbieżność ta jest mniejsza u osób o niskiej samoocenie, zatem są one mniej narażone na doświadczanie dysonansu, co potwierdziło przeprowadzone badanie. Nie potwierdzono hipotez mówiących o wpływie złożoności Ja na redukcję dysonansu poznawczego, jak również żadnej z hipotez mówiącej o wpływie samooceny lub złożoności Ja na powstawanie zniekształceń pamięciowych.

The experiment analyzed relationships between self-complexity and self-esteem and cognitive dissonance. It was also examined whether these two variables affected the memory of initial attitude which was manipulated via dissonance induction. During session dissonance was induced, then participants' attitudes towards statements describing learning habits were assessed. Next participants completed self-complexity and self-esteem questionnaires and reported their initial attitudes, (assessed also seven days prior the session). The hypothesis that cognitive dissonance is more acute for people with high self-esteem who engage in its reduction by changing attitudes to a greater extent than people with low self-esteem was confirmed. The obtained results are consistent with the self consistency model of cognitive dissonance (Aronson, 1992). The hypotheses about the effect of self- complexity on the reduction of cognitive dissonance as well the hypotheses about the influence of self-esteem and the self-complexity on the memory distortions formation have not been confirmed.