Byzantium and the Ostrogoths during Amalasuntha’s reign in the account of Procopius of Caesarea : the situation in the northern part of Illyricum Orientale in 526-535

Prokopiusz z Cezarei przedstawił stosunki cesarstwa z Ostrogotami za rządów Amalasunty (526-535) na dwóch płaszczyznach. Z jednej strony ukazał relacje międzypaństwowe na linii Konstantynopol – Rawenna i osobiste Amalasunty i Justyniana, z drugiej poruszył również tematy regionalne, dotyczące sytuacji na pograniczu obu państw na północy Illyricum Orientale. Z jego relacji wynika, że między obu państwami panował pokój, władcy współpracowali w przyjaźni, a jednocześnie Ostrogoci, według Prokopiusza, posiadali ziemie należące do cesarstwa. Skoro nie tylko nie doszło do walk między cesarstwem a Ostrogotami, lecz także Justynian nie kwestionował granicy i nie wysuwał roszczeń terytorialnych wobec nich, to nie można tłumaczyć zdobyczy cesarza na północy Illyricum w latach 526-535 zaistnieniem konfliktu militarnego Bizancjum z Ostrogotami.

Procopius of Caesarea depicted the Empire’s relations with the Ostrogoths during Amalasuntha’s rule (526–535) on two levels. On the one hand, he showed the interstate relations between Constantinople and Ravenna and the personal ones between Amalasuntha and Justinian, and on the other hand he also addressed regional issues, i.e. the situation on the border between the two states in northern Illyricum Orientale. It follows from his account that there was peace between the states and friendly cooperation between the rulers, while at the same time the Ostrogoths owned lands which belonged to the Empire. Since not only were there no armed conflicts between the Empire and the Ostrogoths, but Justinian did not question the border or make territorial claims against them, we cannot use a military conflict between Byzantium and the Ostrogoths to explain the Emperor’s territorial gains in northern Illyricum in 526–535.