Translation without an original : style in the novels of Maurice S. Andrews, Joe Alex and Noël Randon

Tzw. "kryminał pseudo-zachodnioeuropejski" był wyjątkowym zjawiskiem literackim PRL. Pisana przez polskiego autora powieść miała udawać tłumaczenie – najczęściej z angielskiego. By osiągnąć złudzenie tłumaczenia, autor posługiwał się obco brzmiącym pseudonimem, zaś akcja toczyła się w Wielkiej Brytanii bądź Francji. W tym miejscu rodzi się pytanie czy autorom udało się imitować język tłumaczony (ang. translationese). W artykule poddano badaniu teksty powieści Macieja Słomczyńskiego alias Joe Alexa, Andrzeja Szczypiorskiego alias Maurice’a S. Andrewsa oraz Tadeusza Kwiatkowskiego alias Noëla Randona. Wyniki badań dowodzą, że Alex i Andrews potrafili imitować język tłumaczony, co nie udaje się Randonowi. Co więcej teksty Szczypiorskiego pisane pod własnym nazwiskiem i pod pseudonimem stylometrycznie zdają się być tekstami dwu różnych autorów.

A so-called "Pseudo-Westeurpean crime story", was an unique phenomenon of the literature of communist Poland. Although written by a Polish writer in Polish it imitated a translation – chiefly from English but also French. In order to achieve this kind of deception the author signed it with a foreign pseudonym and placed the plot in the UK or France. Now, a question arises whether the authors were capable of imitating also translationese. The style of three authors (Maciej Słomczyński alias Joe Alex, Andrzej Szczypiorski alias Maurice S. Andrews, and Tadeusz Kwiatkowski alias Noël Randon) was examined. The stylometric analysis shows that Alex and Andrews, but not Randon, were successful in the imitation of translationese. Moreover Szczypiorski’s books signed by his name and by pseudonym stylometrically seem to be of different authors.