Women writing in the Polish-Jewish "contact zone"

Na przykładzie twórczości dwu prozaiczek i publicystek: Felicjii Stendigowej (1995-1945) oraz Eugenii Szajn-Lewin (1909-1944) artykuł analizuje praktyki autorek aktywnych w latach 1918-1939 w polsko-żydowskiej contact zone. Utwory obu interpretowane są w kontekście międzywojennego pisarstwa kobiecego, jego głównych gatunkow i tematów. Teksty Stendigowej i Szajn-Lewin ukazywały się na łamach międzywojennej prasy różnych obiegów: popularnego i elitarnego, lokalnego i krajowego, polskiego i polsko-żydowskiego. Obie działały również w nowoczesnych, świeckich, otwartych instytucjach kultury polskiej i polsko-żydowskiej, kultury popularnej i subkultury kobiecej. Ich aktywność na polach literatury polskiej i polsko-żydowskiej dowodzi inkluzywnego i trans-etnicznego potencjału międzywojennej subkultury kobiecej.

The article analyses the practices of female authors active between 1918 and 1939 in the Polish-Jewish “contact zone” on the example of the works of two prose-writers and publicists: Felicja Stendigowa (1895-1945) and Eugenia Szajn-Lewin (1909–1944). Their prose is interpreted in the context of interwar women’s writing, its main genres and feminist themes. The pieces by these writers were published in periodicals of varying scope and functioned in different categories of the press: popular and highbrow, local and national, Polish and Polish-Jewish. Stendigowa and Szajn-Lewin were active in modern, secular, open institutions of Polish-Jewish and Polish culture, popular culture and women’s subculture. Their activity in the Polish and Polish-Jewish literary fields testifies that the interwar women’s subculture had a specific inclusive and trans-ethnic potential.