Interaktywność i strategie angażowania odbiorcy na anglikańskich i katolickich stronach internetowych

Głównym celem niniejszej pracy było opisanie dyskursu stron internetowych diecezji katolickich oraz anglikańskich w Anglii, z uwzględnieniem różnic i podobieństw między nimi. W tym celu przeprowadzono analizę wszystkich anglikańskich oraz katolickich stron diecezji na terenie Anglii. Praca składa się z dwóch rozdziałów teoretycznych oraz jednego rozdziału empirycznego. W rozdziale pierwszym przedstawiono zagadnienia związane z religią oraz analizą dyskursu. Rozdział drugi poświęcony jest interaktywności, multimodalności oraz strategiom angażowania odbiorcy. Wreszcie rozdział trzeci zawiera analizę diecezjalnych stron internetowych. Opierając się na definicji interaktywności Dhokalii (2001) wyróżniono cechy interaktywne stron takie jak: obecność filmów, mediów społecznościowych (Facebook, Twitter, Flickr) blogów a także wyszukiwarek internetowych. Następnie porównano częstość występowania powyższych elementów interaktywnych na stronach internetowych diecezji obu wyznań. Omówiono również sposoby prezentowania diecezji w sekcji „o nas”, zwracając uwagę na użycie zaimków osobowych oraz często pojawiających się cech pozajęzykowych (np. obecność map, logotypów). Przeprowadzono ponadto analizę filmów znajdujących się na stronach diecezji, podczas której wyróżniono kilka grup filmów. W kolejnej części rozdziału trzeciego przeanalizowano zdjęcia obecne na stronach diecezji, zwracając przy tym uwagę na różnice pomiędzy kościołem anglikańskim i katolickim. Opierając się na koncepcji strategii angażowania odbiorcy (engagement) zaproponowanej przez Hylanda (2005) przeanalizowano także pod względem ilościowym i jakościowym pytania oraz czasowniki na stronach diecezji. Na podstawie analizy stwierdzono, że kościół stara się zachęcić odbiorcę do angażowania się w życie diecezji za pomocą elementów interaktywnych takich jak filmy czy zaproszenia do wzięcia udziału w wydarzeniach diecezjalnych. Wykazano, że strony anglikańskie zawierają większą liczbę elementów interaktywnych niż strony katolickie. Zauważono też, że sekcja „o nas” w wypadku obu wyznań najczęściej prezentuje daną diecezję za pomocą zaimków odnoszących się do grupy (us, our, we). Większą liczbę filmów znaleziono na stronach anglikańskich i częściej służyły one do zachęcania odbiorcy do udziału w życiu społeczności diecezjalnej. Wyniki analizy pokazują również, jak zmienia się dyskurs religijny oraz uzasadniają twierdzenie, że wyznania chrześcijańskie starają się zachęcić odbiorcę do udziału w życiu religijnym korzystając z nowych technologii.

The main aim of the thesis was to describe religious discourse on the Anglican and Catholic diocesan websites in the UK and to verify what interactive elements are present on the homepages of both denominations. The thesis is composed of three chapters. Chapter 1 offers an introduction to the concepts of discourse analysis and religion. For this reason, it explains the core notions connected to the respective concepts. Next, various approaches to discourse and genre are explained. Also, the most popular genres in religious discourse are presented. The chapter ends with a discussion about religion on the Internet. Chapter 2 seeks to provide insight into interactivity, engagement and multimodality. The concept of interactivity and its features are discussed. Given the importance of this term, different devices of engagement are described. Chapter 2 also elucidates the concept of multimodality. In particular, it explains the meaning of mode and multimodal composition. Chapter 3 compares Anglican and Catholic diocesan websites. Based on Dhokalia’s (2001) definition of interactivity, interactive features such as the presence of videos, social media (Facebook, Twitter, Flickr), blogs and search engines were distinguished. The interactive elements identified in both subcorpora and their frequencies are presented. Moreover, an analysis of the frequencies of personal pronouns in the “About us” section is provided and it is accompanied by examples from each denomination’s websites. Also, other typical non-linguistic features found in this section are presented. Then, types of image frequently occurring on diocesan homepages are discussed. Later, the videos identified on websites are subdivided into categories and then analysed. What is more, Chapter 3 shows an analysis of engagement features based on Hyland’s definition, such as directives and questions found on both types of website. It is concluded that the church is trying to encourage the recipient to engage in the life of the diocese by means of interactive elements such videos and invitations to events in the diocese. It has been found that Anglican websites have more interactive elements than Catholic ones. Moreover, the “About us” sections present dioceses using pronouns referring to groups (us, our, we).What is more, the study reveals that videos are more often identified on the Anglican websites and that they are used to encourage the readers to participate in the life of the diocese. The analysis also shows how religious discourse has changed and points to the fact that Christian denominations are trying to encourage visitors to participate in religious life through the use of new technologies.