Wpływ języka angielskiego na slang norweski

Niniejsza praca jest poświęcona pojęciu kontaktu językowego, a w szczególności wpływowi języka angielskiego na slang norweski. Pierwszy rozdział zawiera podstawowe informacje dotyczące koncepcji języka. Następnie zostało historycznie wyjaśnione w jaki sposób doszło do kontaktu między norweskim i angielskim po raz pierwszy. Ten rozdział zawiera również krótką historię kontaktów z narodami, które miały największy wpływ na kształtowanie języka angielskiego. Byli to Celtowie, Rzymianie, Anglosasi, Wikingowie oraz Normanowie. Rezultatem tej bogatej historii są widoczne zapożyczenia, które zostały przejęte z każdego z wyżej wymienionych języków. Drugi rozdział przedstawia angielski jako najpopularniejsze źródło pożyczek dla innych języków w czasach nam współczesnych. Wynika to z faktu, iż angielski stał się językiem międzynarodowej komunikacji. Rozdział ten zawiera również podział użytkowników angielskiego według lingwisty Braja Kachru na trzy grupy. Następnie przedstawione są powody, które wyjaśniają, dlaczego właśnie angielski używany jest jako język, z którego inne języki czerpią zapożyczenia. Trzeci rozdział składa się z historycznego wyjaśnienia obecnej sytuacji językowej w Norwegii. Norweski był ponad 400 lat pod wpływem duńskiego. Doprowadziło to do pojawienia się dwóch oficjalnych standardów językowych i jeszcze większej liczby lokalnych dialektów. Analiza materiału zawartego w rozdziale trzecim wskazuje, że angielski jest językiem, który znacząco wpływa na norweski slang. Graficzna i semantyczna adaptacja zachodzą najefektywniej w norweskim. Natomiast adaptacja morfologiczna pokazuje pewne różnice wynikające głównie z gramatyki języka norweskiego. Fakt, że w norweskim wiele angielskich zapożyczeń nie zmieniło swojej formy, ale dostosowały się one do gramatyki norweskiego świadczy o tym, że norweski jest otwarty na zmiany.

The thesis is dedicated to the notion of language contacts, namely the influence of English on Norwegian slang. The first chapter discusses the basic information concerning the concept of language. It also comprises a concise history of the contacts with the nations who influenced English most. They are the Celts, the Romans, the Anglo-Saxons, the Vikings and the Normans. The result of this rich history can be clearly seen in the presence of loan words which were taken over from the nations' languages. The second chapter presents English as the most popular source of borrowings due to its present-day world's position as a lingua franca. This chapter also includes the division of English speakers according to the Indian linguist Braj Kachru. The third chapter consists of a historical explanation of the current language situation in Norway. Because Norwegian was influenced for over 400 years by Danish it led to the appearance of the two official language standards and even more local dialects. The analysis of the material included in the third chapter indicates that English is the language which significantly influences Norwegian slang. The graphic and semantic assimilation occurs in Norwegian to great extent. However, the other type, namely the morphological, shows certain changes which mainly result from Norwegian grammar. The fact that Norwegian has not changed in English borrowings but has adapted them to its grammar proves that this language is open to change.