Wpływ nowej pochodnej 2-metoksyfenylopiperazyny, HBK-10, na pamięć rozpoznawania u myszy

Obecnie około 55 milionów ludzi na całym świecie zmaga się z zaburzeniami pamięci, które negatywnie wpływają na ich codzienne funkcjonowanie. Co więcej, zaobserwowano, że większość zaburzeń neuropsychiatrycznych jest wyraźnie powiązana z zaburzeniami pamięci. Niestety, istniejące metody leczenia przynoszą znaczące skutki uboczne, które dodatkowo pogarszają ogólną jakość życia pacjenta. W rezultacie osoby z takimi zaburzeniami często obawiają się leczenia. Ponadto istniejące farmakoterapie wykazują nieoptymalną skuteczność. Podkreśla to konieczność opracowania nowych kandydatów farmaceutycznych charakteryzujących się minimalnymi skutkami ubocznymi i zwiększoną skutecznością.W poprzednich latach naukowcy ustalili istotny związek między receptorami serotoninergicznymi i dopaminergicznymi a różnymi aspektami poznawczymi, w tym pamięcią, uczeniem się, poznaniem i zaburzeniami nastroju. Nasze wcześniejsze badania ostatecznie wykazały potencjał pochodnych 2-metoksyfenylopiperazyny do wykazywania właściwości przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych, przeciwpsychotycznych i poprawiających pamięć. Wśród tych pochodnych, HBK-10 wyróżnia się jako przykład, antagonista receptorów 5-HT1A i D2, który wykazywał obiecujące właściwości przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne w modelach mysich. W związku z tym skupiliśmy się na aspekcie, czy HBK-10 ma potencjalne działanie osłabiające pamięć. W tym celu wybrany związek został przetestowany w całym spektrum domen pamięci krótkotrwałej, długotrwałej i pośredniej. W związku z tym ocenę przeprowadzono za pomocą nowego testu rozpoznawania obiektów w celu oceny wpływu HBK-10 na pamięć rozpoznawania u myszy. Eksperyment obejmował dwie sesje: zapoznawczą i testową, obie obejmujące pomiar czasu eksploracji nowych obiektów spędzonego przez myszy na każdym z obiektów. Badany związek podawano w dawce od 0,625 do 10 mg/kg, a jako związek referencyjny zastosowano lurasidon w dawce 1,25 mg/kg. HBK-10 nie wpływał negatywnie na pamięć rozpoznawania w kilku dawkach we wszystkich trzech typach pamięci rozpoznawania: pamięci krótkotrwałej, długotrwałej i pośredniej, w przeprowadzonym teście rozpoznawania nowych obiektów u myszy. Ogólne wyniki tego badania są zachęcające, oferując ważny wgląd w wpływ wybranego związku na pamięć rozpoznawania. Konieczna jest jednak dalsza ocena w celu określenia jego wpływu na zaburzenia pamięci rozpoznawania.

At present, approximately 55 million people worldwide grapple with memory impairments, which negatively impact their daily life functionality. Moreover, it has been observed that most of the neuropsychiatric disorders are conspicuously interrelated with memory impairments. Regrettably, existing treatments yield substantial adverse effects that further compromise the overall quality of life of the patient. As a result, individuals with such disorders are frequently apprehensive about the treatment. Additionally, the existing pharmacotherapies exhibit suboptimal efficacy. This accentuates the necessity to develop novel pharmaceutical candidates characterized by minimal side effects and enhanced efficacy.In the previous years, scholars have established a significant connection between serotoninergic and dopaminergic receptors and various cognitive aspects, including memory, learning, cognition, and mood disorders. Our previous research has conclusively demonstrated the potential of 2-methoxyphenylpiperazine derivatives to exhibit antidepressant-like, anxiolytic-like, antipsychotic, and memory-enhancing properties. Among these derivatives, HBK-10 stands out as an exemplar, an antagonist of 5-HT1A and D2 receptors which exhibited promising antidepressant-like and antipsychotic-like characteristics in mouse models. Consequently, we focused on the aspect if HBK-10 possesses potential memory-impairing effects. To do this the selected compound was tested across the spectrum of short-term, long-term, and intermediate recognition memory domains. Thus, assessment was carried out via the novel object recognition test to evaluate the impact of HBK-10 on recognition memory in mice. The experiment encompassed two sessions: familiarization and test phase, both involving in the measure of novel object exploration time spent by the mice on each of the objects. Within a dosage ranging from 0.625 to 10 mg/kg for the tested compound and lurasidone at the dose of 1.25 mg/kg was administered as a reference compound. HBK-10 did not negatively influence the recognition memory at several doses across all three types of recognition memory: short-term, long-term, and intermediate memory, in the conducted novel object recognition test in mice. The overall results of this study are encouraging, offering important insights into the effects of the selected compound on recognition memory. However, further evaluation is needed to determine its impact on recognition memory impairments.