The provisions of article 31 of Vienna Convention on Diplomatic of 1961 Relations in the light of breaking the law by persons enjoying diplomatic privileges and immunities

The role played by diplomatic representatives in international relations is the reason, that made formation of diplomatic privileges and immunities in international law possible. These instruments are designed to both facilitate the exercise of their duties, as well as provide legal protection against any pressure from the host country. Every privilege and immunity, however, is also tempted to use it against its destination. There are cases of people using the special treatment for breaking the law. In this way a contradiction arose- an institution whose aim was to secure the application of the law also allowed the violation of it. For this reason, the author of this work has chosen to present issue of jurisdictional immunity in the light of breaking the law by persons enjoying diplomatic privileges and immunities.Proper presentation of the problem is possible through chosen layout of the thesis. The first chapter concerns the jurisdictional immunity of those enjoying diplomatic privileges and immunities. In this part author points out the basis for the operation of this immunity, presents theoretical justification of its existence, and to discuss its applicability, divided on the ranges of its validity: subjective, objective, in criminal matters, in civil and administrative matters, temporal and territorial scopes. The first chapter also shows how immunity jurisdiction has been normalized in the polish legislation and discusses the obligation to give evidence by those benefiting from the diplomatic privileges and immunities. Chapter Two - starting with a discussion of the diplomats obligation to respect the host country's laws, through the possibility of a diplomat to hold the responsibility for its illegal acts and ending with the presentation of ways to remove him from the country - shows the possible steps in a situation where the perpetrator of the crime is a person enjoying jurisdictional immunity. In the third chapter the author makes the enumeration and description of selected cases of lawbreaking by those benefiting from the diplomatic privileges and immunities that have taken place in history. In this section a division of committed crimes was made. It covers: smuggling of drugs and works of art, misconduct and public disturbance, financial crimes, political crimes and those most serious involving fatal automobile accidents and firearms incidents.The inspiration for the author to discuss the problem of crime among diplomats enjoying immunity from jurisdiction were media news regularly reporting on new cases of violations. These reports were followed on the one hand by anger of the societies and on the other helplessness against the impunity of the representatives of foreign countries. The aim of this work is to show what diplomatic privileges and immunities were supposed to be, and how these instruments are used in practice. Finally, the author's intention is to clearly indicate that persons with special status does not stand above the law.

Powodem, który umożliwił wykształcenie się w prawie międzynarodowym przywilejów i immunitetów dyplomatycznych jest rola jaką odgrywają przedstawiciele dyplomatyczni w stosunkach międzypaństwowych. Instrumenty te mają za zadanie zarówno ułatwić wykonywanie przez nich obowiązków, jak też zapewnić ochronę prawną przed naciskami ze strony państwa przyjmującego. Każdy przywilej i immunitet stanowi jednak równocześnie pokusę do wykorzystania go niezgodnie z jego przeznaczeniem. Znane są przypadki osób wykorzystujących specjalne traktowanie dla łamania prawa. W ten sposób powstała pewna sprzeczność - instytucja, której celem było zabezpieczenie stosowania prawa, umożliwiła także jego łamanie. Z tego powodu, autor tej pracy zdecydował się na przedstawienie zagadnienia immunitetu jurysdykcyjnego przysługującego osobom korzystającym z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych w świetle łamania przez nich prawa. Odpowiedniemu przedstawieniu problemu służy wybrany układ pracy. Rozdział pierwszy dotyczy instytucji immunitetu jurysdykcyjnego osób korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych. W ramach tego rozdziału wskazano na podstawy funkcjonowania tego uprawnienia, przedstawiono teoretyczne uzasadnienie jego istnienia oraz w celu omówienia jego stosowalności, dokonano podziału zakresów jego obowiązywania na: podmiotowy, przedmiotowy, w sprawach karnych, w sprawach cywilnych i administracyjnych, czasowy oraz terytorialny. W rozdziale pierwszym pokazano także jak immunitet jurysdykcyjny został unormowany w polskim ustawodawstwie oraz omówiono obowiązek składania zeznań przez osoby korzystające z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych. Rozdział drugi - rozpoczynając od omówienia ciążącego na wszystkich dyplomatach obowiązku poszanowania prawa państwa przyjmującego, poprzez możliwości pociągnięcia dyplomaty do odpowiedzialności oraz kończąc na przedstawieniu sposobów usunięcia go z kraju - przedstawia możliwe do podjęcia kroki w sytuacji gdy sprawcą przestępstwa jest osoba korzystająca z immunitetu jurysdykcyjnego. W rozdziale trzecim autor dokonuje wyliczenia i opisania wybranych przypadków łamania prawa przez osoby korzystające z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jakie miały miejsce w historii. Dokonano w nim podziału kategorii przestępstw na dotyczące przemytu narkotyków i dzieł sztuki, wykroczenia i zakłócenia porządku publicznego, finansowe, polityczne oraz te najcięższe obejmujące spowodowanie śmiertelnych wypadków samochodowych oraz incydenty z użyciem broni palnej.Inspiracją dla autora, aby omówić problem przestępczości wśród osób korzystających z immunitetu jurysdykcyjnego przysługującego dyplomatom były relacje dziennikarskie regularnie donoszące o nowych przypadkach pogwałcania prawa przez nich. Z relacji tych wynikała z jednej strony społeczna złość, z drugiej natomiast bezradność wobec bezkarności przedstawicieli obcych państw. Celem tej pracy jest pokazanie, czym przywileje i immunitety dyplomatyczne miały być z założenia oraz jak owe uprawnienia wykorzystywane są w praktyce. Intencją autora jest wreszcie wyraźne wskazanie, iż osoby o specjalnym statusie nie stoją ponad prawem.