PODEJŚCIE ZADANIOWE A TRADYCYJNY MODEL ORGANIZACJI JEDNOSTKI LEKCYJNEJ W NAUCZANIU ANGIELSKIEGO SŁOWNICTWA POLSKICH UCZNIÓW SZKOŁY ŚREDNIEJ

Celem niniejszej pracy jest porównanie metody podejścia zadaniowego (ang. task-basedlanguage teaching, TBLT) z najbardziej znanym i tradycyjnym modelem organizacjilekcji, modelem PPP (ang. presentation, practice, production) w nauczaniu angielskiegosłownictwa uczniów szkół średnich. Mimo dostępnych badań ukazujących skutecznośćpodejścia zadaniowego w niektórych krajach Wschodnich takich jak Iran, Chiny,Wietnam, okazuje się, że niewiele takich badań zostało przeprowadzonych w polskichszkołach, zwłaszcza w porównaniu z metodą PPP, która wciąż cieszy się dużąpopularnością wśród nauczycieli. Dlatego też badanie to ma na celu ukazać, która z tychmetod okaże się skuteczniejsza w nauczaniu słownictwa i ich zapamiętaniu w szkołachponadgimnazjalnych.Niniejsza praca składa się z dwóch części: teoretycznej i empirycznej. Częśćteoretyczna jest podzielona na dwa rozdziały. Rozdział pierwszy jest w całościpoświęcony dyskusji na temat znaczenia słownictwa w nauczaniu języków obcych orazprzedstawia pewne ogólne zasady procesu nauczania słownictwa. Rozdział drugi jestpoświęcony omówieniu i porównaniu istotnych zagadnień związanych z metodą TBLTi metodą PPP oraz ich podejściem do nauczania słownictwa. Rozdział ten przedstawiarównież analizę porównawczą dwóch wyżej wymienionych koncepcji nauczania językaz naciskiem na ich wady i zalety. W rozdziale drugim znajduje się również krótkiprzegląd kilku badań poświęconych tym metodom w zakresie nauczania słownictwa.Rozdział trzeci i jego podrozdziały stanowią część empiryczną, w której przedstawionoopis badania. Dwie porównywalne grupy 52 uczniów drugiej klasy liceumogólnokształcącego wzięło udział w badaniu jako grupa TBLT i grupa PPP. Grupy tezostały dodatkowo podzielone na dwie mniejsze podgrupy według poziomu znajomościjęzyka. Słownictwa w grupach PPP uczono według podejścia tradycyjnego,koncentrując się na sekwencji przedstaw, przećwicz, zastosuj, natomiast w grupachTBLT słownictwa uczono na podstawie trzech etapów: fazy przygotowawczej (pretask),zadania głównego (task) oraz fazy po wykonaniu zadania (post-task). Rozdziałten przedstawia także analizę zgromadzonych danych za pomocą kwestionariuszy przedi po badaniu, a także testów przeprowadzonych bezpośrednio po badaniu jak i pookresie trzech miesięcy w celu sprawdzenia wpływu obu metod nauczania na powyższegrupy. Analiza danych wykazała, że podejście zadaniowe było skuteczniejsze wnauczaniu słownictwa w porównaniu z tradycyjną metodą PPP. Co więcej, wyniki późniejszego testu wykazały, że podejście zadaniowe może mieć korzystniejszy wpływna uczniów o wyższym poziomie znajomości języka, natomiast metoda PPP możeokazać się skuteczniejsza w nauczaniu słownictwa uczniów słabszych. Ponadto, autorniniejszej pracy podsumowuje główne wnioski wynikające z badania, omawiaimplikacje pedagogiczne i sugeruje możliwość przeprowadzenia dodatkowych badańuzupełniających.

This small-scale study investigates the effectiveness of teaching vocabulary to Polishsecondary school students within a task-based framework and a presentation-practiceproductionparadigm. While the available research literature appears to support theimplementation of task-based teaching in some Eastern countries (e.g. Iran, China,Vietnam), few studies have been conducted to investigate its impact in classroomteaching in Poland, especially in comparison with the presentation-practice-productionapproach, which many Polish teachers still favor. Therefore, this small-scale study aimsat finding out whether there is a significant difference in Polish secondary schoolstudents' vocabulary acquisition and word retention after being exposed to either theTBLT or the PPP approach.The thesis comprises two parts, a theoretical and an empirical one. Thetheoretical part is divided into two chapters. Chapter 1 is entirely devoted to thediscussion of the importance of vocabulary learning and presents some generalprinciples of the vocabulary teaching process. Chapter 2 is devoted to the historical andtheoretical backgrounds of both task-based and presentation-practice-productionparadigms and their characteristics, that is their key notions, framework and place forvocabulary work. It also presents a comparative analysis of the two aforementionedconceptions of language teaching with a focus on both advantages and disadvantages.This chapter also offers a concise overview of several studies exploring the TBLT andPPP paradigms as far as vocabulary teaching is concerned.Chapter 3 constitutes the empirical part and its subchapters, pertaining to reporton the implementation of the project undertaken by the author of the present thesis. Twohomogenous groups of 52 second grade students of a secondary school in Grybówparticipated in the study as a TBLT group and a PPP group. Moreover, each group wasadditionally divided into smaller sub-groups with regard to their level of proficiency.Vocabulary in the PPP groups was taught using a traditional approach, focusing on thepresentation-practice-productions pattern sequence, whereas in the TBLT groups,vocabulary was taught on the basis of a task-based framework. The chapter alsopresents the gathered data through pre- and post-questionnaires and an immediate anddelayed post-test was given to the students to determine the influence of the two typesof teaching sessions on the aforementioned groups. Data analysis showed that the taskbasedapproach was more effective in teaching vocabulary compared to the traditional one. Moreover, the results of the delayed post-test revealed that task-based instructionseems to be more beneficial for students with higher levels of proficiency, whereas thePPP approach may be more effective in teaching vocabulary to weaker students. Apartfrom test results, the post-study questionnaire confirmed practical and motivationaladvantages of task-based instruction. Also, the author of the present study summarizesthe main findings of the study, discusses some pedagogical implications, lists severallimitations of the study and suggests directions for further research.