Prawa do wzorów przemysłowych a gospodarka obiegu zamkniętego: Osiąganie równowagi między zrównoważonym rozwojem a ochroną w UE i Indiach

Niniejsza praca bada integrację praw własności intelektualnej (IP) z innowacjami zrównoważonymi, koncentrując się na tym, jak prawa do wzorów przemysłowych wpływają na cele gospodarki obiegu zamkniętego. Badanie to szczegółowo analizuje ramy prawne Indii oraz Unii Europejskiej (UE), oceniając ich zdolność do wspierania zrównoważoności poprzez prawa ochronne do wzorów. Podczas gdy UE zintegrowała zrównoważoność ze swoimi prawami do wzorów za pomocą dyrektyw i regulacji promujących naprawialność, ponowne użycie i recykling, indyjski reżim wzorów pozostaje tradycyjnie zorientowany i wykazuje znaczące luki w inkorporacji tych zasad. Badanie to wykorzystuje metodologię porównawczą, aby zbadać, czy Indie mogłyby przyjąć podobne środki legislacyjne do tych stosowanych w UE w celu zwiększenia zrównoważoności w ramach swojego prawa wzorowego. Wyniki wskazują, że podejście UE, które obejmuje klauzulę naprawczą w jej prawach do wzorów, znacząco wspiera cele gospodarki obiegu zamkniętego. W przeciwieństwie do tego, brak takich przepisów w prawie indyjskim ogranicza potencjał dla zrównoważonych praktyk. Praca kończy wnioskiem, że istotne reformy są konieczne w indyjskim prawie wzorowym, aby lepiej zharmonizować je z zasadami gospodarki obiegu zamkniętego oraz aby sprzyjać środowisku korzystnemu dla zrównoważonych innowacji. Przedstawione są zalecenia dotyczące poprawek legislacyjnych, które mogłyby ułatwić te zmiany, z potencjalnymi implikacjami dla szerszych dostosowań politycznych na rzecz globalnych celów zrównoważoności.

This thesis investigates the integration of intellectual property (IP) rights with sustainable innovation, focusing on how design rights influence the objectives of the circular economy. The study specifically examines the legal frameworks of India and the European Union (EU), analyzing their capacity to support sustainability through design protection laws. While the EU has integrated sustainability into its design laws via directives and regulations that promote repairability, reuse, and recycling, India’s design regime remains traditionally oriented with significant gaps in incorporating these principles. This research employs a comparative methodology to explore whether India could adopt similar legislative measures to those of the EU to enhance sustainability in its design law framework. Findings indicate that the EU’s approach, which includes a repair clause in its design laws, significantly supports circular economy goals. In contrast, the absence of such provisions in Indian law restricts the potential for sustainable practices. This thesis concludes that substantial reforms are necessary in India’s design law to align more closely with circular economy principles and to foster an environment conducive to sustainable innovation. Recommendations are provided for legislative amendments that could facilitate these changes, with potential implications for broader policy adjustments in support of global sustainability goals.