Artykuł przybliża kwestię niepełnosprawności w Polsce lat 50-tych i 60-tych XX wieku. Autor stawia sobie dwa główne cele. Pierwszym jest opisanie tak zwanego indywidualnego (medycznego) modelu niepełnosprawności jako drogi do zrozumienia oraz skonceptualizowania niepełnosprawności w XX wieku. Autor zwraca uwagę na jego główne cechy i hipotezy oraz argumentuje, iż ten właśnie model był podstawowym dla polityki państwa polskiego wobec niepełnosprawności w okresie powojennym. Drugi cel koncentruje się na rehabilitacji osób niepełnosprawnych, głównie medycznej, traktowanej jako szczególnie widoczny element modelu indywidualnego. Artykuł przybliża realia rehabilitacji w latach 50-tych i 60-tych w Polsce dzięki prezentacji przypadków rehabilitacji osób chorych na polio.