Editing Strategies as a dramatization of reality in polish documentary films

Przez ostatni rok byłam studentką reżyserii w szkole filmowej w Łodzi. Poprzednie studia teatrologiczne i dramatologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim okazały się konieczne i bezcenne do realizacji filmów. Jako że na pierwszym roku reżyserii najbardziej skoncentrowałam się na filmie dokumentalnym, moje doświadczenie z poprzednich studiów wykorzystałam głównie do tego gatunku filmowego. Zauważyłam, iż sztuka filmu dokumentalnego opiera się przede wszystkim na odpowiedniej metodzie montażowej. Montaż jest pojęciem filmowym, ale obecnym także w myśli teatralnej i praktyce reżyserskiej. W mojej pracy starałam się uchwycić, jak podczas procesu montowania buduje się dramaturgia filmów dokumentalnych. Montaż jest dla dokumentu narzędziem dramaturgicznym wykorzystywanym do porządkowania i komponowania materiału. Dramaturgizacja zarejestrowanej rzeczywistości, która jest niezaplanowana, chaotyczna i wielostronna, sprawia, iż film staje się zrozumiały, spójny i posiadający pewne znaczenia. Celem montażu jest wywołanie efektu realności i autentyczności, a więc pokazanie prawdy. To brzmi jak paradoks, ale ja myślę, że jest prawdziwe i słuszne: by pokazać prawdę rzeczywistości trzeba ją zdramatyzować, uporządkować, zmontować. Być może jest tak, że prawda opiera się na paradoksach, nie jest czymś, co po prostu jest widoczne – trzeba ją wydobyć, stworzyć. W filmie dokumentalnym podstawowym narzędziem do tego „wydobywania”, „torturowania”, „dramatyzowania” jest kompozycja działań i wydarzeń, czyli montaż, splatający z tych elementów pewną całość. To narzędzie i sama zasada wydobywania przez komponowanie łączy film i teatr (a pewnie także i inne dziedziny sztuki i życia), pozwalając myśleć o nich poza kategoriami nadmiernie odseparowanych gałęzi wiedzy.

I have been studying film direction at the Lodz film school for thepast year. My former studies in theatre and drama at the JagiellonianUniversity (Cracow, Poland) proved essential as preparation for filmediting. Having concentrated primarily on documentary filmmakingduring my first year of film school, I decided to apply my previousacademic experience to this particular type of film first andforemost. I observed that one of the most important elements ofsuccessful documentary films is one's choice of the most appropriateediting method. Editing is basically a tool in filmmaking but it isalso very much present in theatre and as part of the director's trade.In my work I strove to capture the way in which one coul build thedramatic process in documentary films by way of the editing process.In documentaries, editing is a dramaturgical tool used to sorting andcomposing the material. By dramatizing the registered reality, whichin itself is unpredictable, chaotic and multi-stranded, one is able tocreate a film that is understandable, cohesive and contains a specificmessage. This may sound paradoxical, but I believe that in order topresent a certain truth in reality one must dramatize, select and editit. It may simply be that truth in based on paradox, that it is notsomething that is readily evident - it must be sorted out, created. Inthe documentary genre, this process of "sorting out", of "torturing",of "dramatizing" lies in the composition of activity and events, inother words, it lies in the editing that results in the intertwiningof these elements into a given whole. This tool and the very principleof bringing to light through composition is what links film andtheatre (and most certainly other aspects of art and life) and this inturn allows one to regard them beyond categories of vastly separatebranches of knowledge.