Portrait of a woman in the poetry of Catullus and Horace.

Many, from Catullus and Horace's works are devoted to women.Catullus was writing mainly about Lesbia, under this name probably hiding Clodia, second sister of the tribune Clodius Pulcher. Love to this woman had a huge influence on the poet and his poetry. At the beginning of their romance Catullus was writing about her with praise, presenting her as a sensitive and loving woman, but later poet lost trust to her. in next poems we can read that Lesbia was married (p.83), but also, except Catullus, she had a lot of lovers (for example poem 11). Even if a lover has repeatedly failed trust of Catullus, not keeping the word and betraying him, the poet could not break free from the love to her and in a few poems he wrote about his fighting with this feeling (p. 85,8,12). Lesbia wasn’t the only woman that Catullus describes in his poems. The poet also wrote about Caecilius’ wife, who was living in Verona and whose name doesn’t reveal (p.67), about Rufa (p.59) and Ameana (p.41). All of them, like Lesbia, had a lot of lovers. The only woman, which Catullus presented in a positive light, is Acme, probably beloved of his friend, Septimius (p.45). Poet described the lovers embracing and promising eternal love. The group of poems about women in love are I, 13 and III, 9. Horace wrote about Lydia and according to Horace's commentator, K. Quinn, they are one and the same, but a fictional, person. These works are likely to describe the different stages of romance the poet with Lydia. In the poem I, 13 Horace describes the suffering of a man in love who listens to his beloved praising some young boy. Poem III, 9 is written as a dialogue between ex lovers, who have parted because of the betrayal of a man, but they didn’t stop love each other and in the end of poem they confessed that.Lidia also appears in the poem belonging to the third group, which describe the femme fatale. These are the poems I, 8, and I, 13. This group should also include Pyrrha (I, 5) and Barinna (II, 8). All three women was seducing younger men and then betrayed them and lied to them.Poems from the last group belong to the trend called moecha senescens, which describe the aging woman. To this group belong two epodes: 8 and 12, as well as poems: I, 25, III, 15 and IV,13. Women described in these works are often former or current poet’s lovers, who can’t accept the passage of time. They are often attacked by a lover who doesn’t want or can’t satisfy their huge sexual needs (ep. 8 and 12), or on the contrary - by a former lover, who in the past was betrayed or rejected (I, 12, and IV, 13).Most of the women, about which Catullus and Horace wrote, are bad women, dishonest, unfaithful. Even if at the beginning the poets was thinking about them positively, it was because they were blinded by love. It doesn’t mean that they were misogynist, but only that the unhappy love is a very good topic in the poetry.

Wiele, spośród utworów Katullusa i Horacego, poświęconych jest kobietom. Katullus pisał głównie o Lesbii, pod tym pseudonimem prawdopodobnie ukrywając Klodię, drugą siostrę trybuna Klodiusza Pulchra. Uczucie do niej wywarło ogromny wpływ na poetę i jego twórczość. Na początku ich romansu Katullus pisał o niej z uwielbieniem, przedstawiając ją jako wrażliwą i czułą kobietę. Jednak z czasem zakochany poeta tracił do niej zaufanie. Z kolejnych wierszy dowiadujemy się, że Lesbia była mężatką (w.83), a oprócz Katullusa miała wiele innych kochanków (na przykład w.11). Pomimo tego, że kochanka wielokrotnie zawiodła zaufanie Katullusa, nie dotrzymując słowa i zdradzając go, poeta nie mógł uwolnić się od miłości do niej i w kilku wierszach opisał swoje zmagania z uczuciami (w. 85, 8, 12), ostatecznie żegnając się z ukochaną w wierszu 11. Lesbia nie była jednak jedyną kobietą, którą Katullus opisuje w swoich wierszach. Poeta pisał także o żonie Cecyliusza, mieszkance Werony, której imienia nie zdradza (w.67), o Rufie (w.59) oraz Ameanie (w.41). Wszystkie trzy kobiety, podobnie jak Lesbia, prowadziły rozwiązły tryb życia. Żona Cecyliusza oraz Rufa miały licznych kochanków. Ameanę z kolei poeta uczynił bohaterką wiersza, gdyż zażądała od niego wygórowanej kwoty za swoje usługi. Jedyną kobietą, którą Katullus przedstawił w pozytywnym świetle, jest Akme, ukochana jego przyjaciela, Septymiusza (w.45). Poeta opisuje kochanków, którzy obejmując się, zapewniają o wiecznej miłości.Galeria bohaterek w twórczości Horacego jest niewątpliwie o wiele bogatsza. Kobiety, o których pisze poeta, możemy podzielić na cztery grupy - młode dziewczęta, wchodzące w wiek, w którym mogły już wyjść za mąż, zakochane kobiety, famme fatale, które uwodziły zazwyczaj młodszych mężczyzn i były przyczyną ich cierpienia, a także kobiety starzejące się. Do pierwszej grupy zaliczyć można Chloe (I,23), Lalage (II,5), Lidię (III,11) oraz Pholoe (III,15). Trzy pierwsze dziewczęta z obawą patrzą w nadchodzącą przyszłość, nie są one jeszcze bowiem gotowe na małżeństwo i wolą beztroską zabawę z dziećmi niż bycie żoną i matką. Tylko Pholoe jest inna, wydaje się, że jest nieco starsza i na tyle dojrzała, aby romansować i zakochiwać się.Do grupy wierszy o kobietach zakochanych należą utwory I,13 oraz III,9, których bohaterką jest Lidia, według komentatora twórczości Horacego, K. Quinna, jedna i ta sama, jednak fikcyjna, osoba. Utwory te opisują prawdopodobnie różne etapy znajomości poety z Lidią. W utworze I,13 Horacy opisuje cierpienia zakochanego mężczyzny, który słucha jak jego ukochana zachwyca się młodym chłopakiem. Utwór III,9 to z kolei dialog byłych kochanków, którzy rozstali się z powodu zdrady mężczyzny, jednak nie przestali się oni kochać, co wyznają sobie wzajemnie i na końcu wiersza dochodzi między nimi do zgody. Lidia pojawia się również w wierszach zaliczanych do trzeciej grupy, które opisują famme fatale. Są to utwory I,8 oraz I, 13. Do grupy tej zaliczyć należy także Pyrrę (w.I,5) oraz Barynę (II,8). Wszystkie trzy kobiety rozkochiwały w sobie mężczyzn, a następnie zdradzały ich, okłamywały, składały im fałszywe obietnice.Wiersze z ostatniej grupy należą do nurtu zwanego moecha senescens, opisują starzejące się kobiety. Zaliczamy do niego epody 8 i 12, a także pieśni I,25, III,15 oraz IV,13. Kobiety, o których mowa w tych utworach to często byłe lub obecne kochanki poety, które nie potrafią pogodzić się z upływającym czasem. Często są one atakowane przez nagabywanego kochanka, który nie chce lub nie może spełnić ich potrzeb seksualnych (ep. 8 i 12), lub wręcz przeciwnie - przez dawnego kochanka, którego zdradziły lub odrzuciły (I,12 oraz IV,13).Większość kobiet, o których pisali Katullus i Horacy, to kobiety złe, nieszczere, niewierne. Nawet jeśli na początku poeci oceniali je pozytywnie, było tak, ponieważ byli zaślepieni miłością. Nie znaczy to jednak, że byli oni mizoginami, a jedynie to, że nieszczęśliwa miłość jest w poezji bardzo dobrym tematem.