P'esa "Antigona : redukciâ" Asi Vološinoj : performans bunta

The Play "Antigone : reduction" by Asya Voloshina : a performance of rebellion

Niniejszy artykuł dotyczy sztuki Asi Wołoszyny (Esther Bol) "Antygona.Redukcja" (2013), która stanowi reinterpretację tragedii Sofoklesa. "Bliskie czytanie" (close reading) tekstu dramatycznego wpisuję w kontekst krytyki poststrukturalistycznej (przede wszystkim pracy "Żądanie Antygony" Judith Butler), a z drugiej strony odnoszę go do takich wydarzeń politycznych w Rosji w latach 2011-2012, jak masowe protesty przeciwko fałszerstwom wyborczym i "Punkowa Modlitwa" grupy Pussy Riot. Wołoszyna konstruuje swoją Antygonę jako figurę politycznego i genderowego ekscesu, działającą w specyficznym kontekście ery cyfrowej. Sztuka ta, będąca dokumentem swoich czasów, pozostaje bardzo aktualna w kontekście obecnych prób konceptualizacji społeczno-kulturowych przyczyn słabości antykremlowskiego oporu.

The aim of this article is to examine the rewriting of Sophocles’s tragedy as a stage drama entitled Antigone. Reduction (2013) by the Russian playwright Asya Voloshina (Esther Bol). The close reading and discussion of the play situates it within the framework of poststructuralist criticism (in particular, Judith Butler’s “Antigone’s Claim”) and political events in Russia from 2011 to 2012, including widespread protests against electoral fraud and Pussy Riot’s “Punk Prayer.” Voloshina portrays her Antigone as a symbol of political and gender excess acting in the specific context of the digital era. We conclude that this play, being a document of its time, remains highly relevant for understanding the socio-cultural factors contributing to the vulnerability of the anti-Kremlin resistance.

Настоящая статья посвящена анализу пьесы Аси Волошиной (Эстер Бол) Антигона.Редукция (2013), представляющей собой реинтерпретацию трагедии Софокла. Медленное чтение (сlose reading) драматического текста мы помещаем в рамку постструктура- листкой критики (прежде всего работы Джудит Батлер Antigone’s Claim), а с другой стороны соотносим его с такими политическими событиями в России 2011–2012, как массовые протесты против фальсификаций на выборах и «панк-молебен» группы Pussy Riot. Волошина конструирует свою Антигону как фигуру политического и гендерного эксцесса, действующую в специфическом контексте цифровой эпохи. Мы приходим к выводу, что эта пьеса, будучи документом своего времени, остается весьма актуальной в контексте нынешних попыток осмыслить социо-культурные причины слабости антикремлевского сопротивления.