Zeus and Agamemnon in Aeschylus' 'Agamemnon'

W tej pracy zajmuję się postaciami Zeusa oraz tytułowego bohatera "Agamemnona" Ajschylosa. Rozważam sposób, w jaki rządy sprawuje najwyższy z bogów i dochodzę do wniosku, że refleksja religijna Ajschylosa nie jest prymitywna i płytka, jak sugerują to niektórzy naukowcy (np. Lloyd-Jones). Badam także kwestię pobożności Atrydy, zasadę działania πάθει μάθος, postawę Zeusa wobec władcy oraz wpływ Zeusa na decyzje dowódcy wyprawy trojańskiej. Dochodzę do następujących konkluzji: Agamemnon miał swobodę decydowania w Aulidzie i postanowił złożyć w ofierze własną córkę, co było zbrodnią. W scenie z purpurą pokazał się jako człowiek pozbawiony σωφροσύνη. Zasada πάθει μάθος w mojej opinii nie stosuje się do Agamemnona. Władca do końca jest człowiekiem, który przez dumę i dla własnej chwały jest w stanie ważyć się na czyn zabroniony. Jeśli chodzi o Zeusa, odrzucam tezę Fontenrose’a mówiącą o tym, że bóg wspiera Agamemnona, że jest do niego nastawiony pozytywnie. W moim mniemaniu Zeus jest po prostu strażnikiem ustalonego ładu oraz tym, który sprowadza na człowieka karę za naruszenie owego porządku i nieuzasadnione jest doszukiwanie się u niego sympatii bądź antypatii względem Agamemnona.

In my brief work I am focusing on figures of Agamemnon and Zeus from Aeschylus’ play Agamemnon. I am also trying to show how they are related to each other. In case of Atreides I am pondering on such questions as ‘Is Agamemnon pious?’, ‘Did he made his own choice at Aulis or was he driven by the almighty Zeus?’ or ‘Is the concept of πάθει μάθος related to him?’. I came to conclusion that ruler of Argos made his mind on his own in terms of sacrificing Iphigenia and that he was not granted by the gift of piety, contrary - he is a man who does not back up, when the matter concerns his pride and glory and is even ready to commit sacrilegious crime. When it comes to πάθει μάθος idea, I did not find out how Agamemnon could possibly obtain τὸ (σω)φρονεῖν, which I think strongly relates to τὸ μάθος. As for the Zeus’ part, I am aiming to prove that Aeschylus’ concept of him and his sovereignty is not just a mere primitive view as can be found in older texts, but has some deepness of religious thought and maybe even freshness. Besides that I am wondering about the attitude of Zeus towards Agamemnon. Some think he favours the action of the Achaean leader. For me Zeus does not back up Atreides. I see the highest god as steady and not necessarily ignited by emotions ruler and protector of justice and harmony.