The beginnings of Polish writing for children and youth-writers characteristic

Pierwszy rozdział, zatytułowany „Dziecko nie zawsze było dzieckiem – stało się nim” , zajmie się historycznymi przemianami sytuacji dziecka, miejscem oraz funkcją, jaką spełniało ono w świecie dorosłych. Fragment ten poruszy kwestię sposobu traktowania dziecka w dawnej Polsce i jego roli w społeczeństwie. Fragment ten skupi się na romantycznym odkryciu dziecka. W czasie tym bowiem dziecko stało się samodzielnym bohaterem dzieł literackich. W rozdziale zostaną zaprezentowane poglądy na kwestie dzieciństwa francuskich historyków, takich, jak: Philippe Ariès i jego Historia dzieciństwa, Jan Hendrik van den Berg oraz Jacques Le Goff. W rozdziale przywołuję również poglądy takich badaczy, jak: Izabela Kaniowska – Lewańska, Krystyna Kuliczkowska, Jerzy Cieślikowski, który skupił zainteresowania na literaturze dla dzieci oraz na wyobraźni twórczej samego dziecka, inicjując badania kultury dziecięcej. Fragment poruszy również kwestie roli i miejsca dziecka w rodzinie, dlatego w tym celu przywołana zostanie książka znanej etnograf Barbary Ogrodowskiej Polskie tradycje i obyczaje rodzinne, Stanisława Wasylewskiego Życie polskie w XIX wieku oraz Doroty Żołądź – Strzelczyk Dziecko w dawnej Polsce.Rozdział nazwany „Stanisław Jachowicz - czyli o poetyce dobrych manier” zostanie poświęcony twórczości i bajkopisarstwu Stanisława Jachowicza, który próbował stworzyć model dydaktyki kierowany do dziecięcego odbiorcy.Duże uznanie i dużą popularność zdobył on wydając Bajki i powieści. W jego utworach mamy do czynienia z nakazami i zakazami, których przekroczenie pociągało karę. W rozdziale tym zostaną przywołane prace Jerzego Cieślikowskiego m.in Antologia poezji dziecięcej, Izabeli Kaniowskiej-Lewańskiej Literatura dla dzieci i młodzieży od początków do roku 1864, czy Tadeusza Rojka Kałamarz z bajkami: opowieść o Stanisławie Jachowiczu.Trzeci rozdział nazwany „Klementyna z Tańskich Hoffmanowa – portrety dziewcząt w literaturze dla dzieci i młodzieży” poruszy temat jej prozy wychowawczej. Była ona twórczynią pierwszej oryginalnej i polskiej książki dla dziewcząt pt. Pamiątka po dobrej matce oraz pierwszego polskiego czasopisma dziecięcego, noszącego tytuł „Rozrywki dla dzieci”. W rozdziale pojawi się też wiele odwołań do biografii Tańskiej.W tej części pracy zostaną przytoczone prace m.in Izabeli Kaniowskiej – Lewańskiej czy Krystyny Kuliczkowskiej. Analizie zostaną poddane takie dzieła, jak: Dziennik Franciszki Krasińskiej, Wiązanie Helenki, Pamiątka po dobrej Matce przez dobrą Polkę i Listy Elżbiety Rzeczyckiej. Ostatni rozdział noszący tytuł „Druga generacja pisarzy dla dzieci i młodzieży - Paulina Krakowowa, Teofil Lenartowicz, Teofil Nowosielski” przedstawia sylwetki tych pisarzy. Twórczość Krakowowej obejmowała powieści, dydaktyczno-wychowawcze powiastki dla dzieci. Przyglądając się jej dorobkowi zwrócę uwagę na dwa jej dzieła Pamiętnik młodej sieroty gdzie pojawiają się motywy autobiograficzne i Wspomnienia wygnanki. W przypadku Teofila Lenartowicza zostaną poczynione odwołania do wyobraźni dziecięcej. W pracy pojawią się jego takie wiersze jak Złoty kubek czy Duch sieroty. Utwory pisarzy drugiej generacji są ważne i ciekawe. Wnieśli oni do dziecięcej literatury nową, jakość artystyczną i treściową.