Procedural discourse in therapy of a person diagnosed with aphasia. The case study

Celem pracy była próba opisania zjawiska, jakim jest dyskurs proceduralny w terapii osoby z diagnozą afazji mieszanej za pomocą studium przypadku. Została udzielona odpowiedź na postawione pytania badawcze, które dotyczyły wpływu regularności ćwiczeń narracji na dyskurs proceduralny, stałych elementów terapii, sposobów łączenia przekazywanych informacji oraz wpływu cyklicznie wykonywanych zadań na spójność wypowiedzi osoby badanej. Dzięki transkrypcji z przeprowadzonych obu spotkań, możliwe było porównanie uzyskanych informacji. Dodatkowo został opisany sposób prowadzenia terapii przez okres pięciu miesięcy. Po zakończonej analizie, zaprezentowano wnioski. Dyskurs proceduralny powinien zostać włączony w terapię logopedyczną osób z diagnozą afazji. Pozwala on na zaktywizowanie poszczególnych umiejętności w celu usprawnienia komunikacji. Regularne ćwiczenia w ramach dyskursu proceduralnego mają wpływ na mowę spontaniczną.

The aim of the study was to characterize attempt to describe the phenomenon of procedural discourse in the therapy of a person diagnosed with mixed aphasia through a case study. Answers were provided to the research questions posed, which concerned the impact of regular narrative exercises on procedural discourse, the constant elements of therapy, the methods of combining conveyed information, and the influence of cyclically performed tasks on the coherence of the subject's speech. Thanks to the transcription of both conducted sessions, it was possible to compare the obtained information. Additionally, the method of conducting therapy over a five-month period was described. After completing the analysis, conclusions were presented. Procedural discourse should be included in the speech therapy of individuals diagnosed with aphasia. It allows for the activation of specific skills to improve communication. Regular exercises within the framework of procedural discourse influence spontaneous speech.