Hedging w akademickim dyskursie

Hedging jest jednym z najważniejszych zagadnień w pragmatyce, który badany jest pod wieloma kątami (Kaltenböck i in., 2010). Jego ważność w komunikacji można również zauważyć w dyskursie akademickim, którego nieodzownym elementem jest hedging. Celem niniejszego badania jest zbadanie i porównanie użycia hedges w dyskursie akademickim przez dwie grupy autorów piszących po angielsku - rodzimych użytkowników języka angielskiego i nierodzimych użytkowników języka angielskiego, dla których język polski jest językiem ojczystym. Następnie, w celu przeanalizowania 20 końcowych sekcji artykułów naukowych, tj. konkluzji, z dziedziny językoznawstwa, podejście oraz metoda badawcza hedgingu Cromptona (1997), które wydają się być jednymi z najbardziej obiektywnych i racjonalnych sposobów analizy owego zagadnienia, zostały wykorzystane. Postawiono hipotezę, że ze względu na fakt, iż wszyscy autorzy są profesjonalnymi językoznawcami, nie powinny pojawić się znaczące różnice w częstotliwości, a także w wyborze środków realizujących hedging, które wymienione są w taksonomii Cromptona (1997). Wyniki badań wskazują, że chociaż autorzy, dla których angielski jest językiem rodzimy, oraz polscy, dla których angielski jest drugim językiem, hedgują mniej więcej z taką samą częstotliwością, to jednak ich wybory hedgingowe nieco się różnią. Sugeruje się zatem, że polscy naukowcy rozwinęli kompetencję hedgingu zbliżoną do tej posiadanej przez rodzimych użytkowników angielskiego, ale pewne aspekty hedgingu mogłyby ulec poprawie, zwłaszcza iż wygląda na to, że polscy autorzy unikają stosowania konstrukcji "zaimek pierwszoosobowy + czasownik niefaktyczny", która jest charakterystyczna dla angloamerykańskich autorów, ponieważ nie jest ona zgodna z tym, co uważa się za poprawny styl pisania w języku polskim (Hryniuk, 2018a). Postuluje się, że świadomość takich różnic międzykulturowych powinna zostać zwiększona.

Hedging is one of the most important issues in pragmatics, which has been studied from a great number of perspectives (Kaltenböck et al., 2010). Its significance in communication can also be noticed in academic discourse, where hedging is indispensable. The aim of the present study is to investigate and compare the usage of hedges in academic discourse by two groups of authors writing in English – native speakers of English and non-native speakers of English who are Polish. Subsequently, Crompton’s (1997) approach to hedging, which appears to be one of the most objective and rational approaches, is adopted so as to analyse 20 concluding sections of research articles on linguistics. It has been hypothesised that due to the fact that all the authors are professional linguists, there ought not to be a considerable difference in frequency, as well as in the choices of hedging devices that are listed in the scholar’s (Crompton, 1997) taxonomy. The results indicate that while both native and Polish authors hedge with a more or less the same frequency, their hedging choices are somewhat different. Thus, it is suggested that the Polish authors have developed a native-like hedging competence, but some improvements could still be made, especially since they seem to avoid using a typical native construction “first person pronoun + a non-factive verb” because it is not in accordance with what is considered proper writing in Polish (Hryniuk, 2018a). It is postulated that a greater awareness of such cross-cultural differences must be raised.