Pregmancy with premature labor visk- patient’s psychological support

Poród przedwczesny jest jedną z znaczących przyczyn umieralności okołoporodowej noworodków. Stan dziecka i przebieg okresu okołoporodowego jest uzależniony nie tylko od wieku ciąży, ale również od masy urodzeniowej wcześniaka. Poród przedwczesny oznacza urodzenie dziecka po 22 tygodniu ciąży, a przed ukończeniem 37. Najwięcej problemów klinicznych będzie dotyczyło noworodków skrajnie niedojrzałych, czyli tych, które urodziły się przed 28 tygodniem trwania ciąży. Noworodki te są znacznie bardziej narażone na uszkodzenie układu nerwowego oraz zaburzenia rozwoju psychoruchowego. Poród przedwczesny jest uwarunkowany przez wiele czynników o charakterze medycznym, jak również społeczno-ekonomicznym.. Pacjentki z zagrażającym porodem przedwczesnym powinny być hospitalizowane w ośrodkach najwyższego stopnia referencji, gdzie jest dostępne wysokospecjalistyczne leczenie ciężarnych, a także noworodków. Poród przedwczesny jest dla pacjentki bardzo silnym przeżyciem, wywołuje reakcje emocjonalne, poczucie beznadziejności, przygnębienia, strachu, lęku. Terapia wcześniaka jest długotrwała i pobyt na oddziale intensywnej terapii przedłuża się niejednokrotnie do kilku miesięcy. Wiąże się to z dodatkowym lękiem i niepokojem co sprzyja wystąpieniu depresji . Kobiety po porodach przedwczesnych doświadczają silnego stresu związanego z rozłąką dziecka, obawą o jego zdrowie i życie. Reakcje pacjentek są bardzo różne. Niektóre pacjentki uzewnętrzniają swoje uczucia, inne przeżywają bardziej w sobie, ukrywając najtrudniejsze przeżycia przed otoczeniem. Dlatego nawet jeżeli pacjentka nie ukazuje swoich emocji może potrzebować wsparcia psychicznego. W pierwszej kolejności powinien zapewnić je personel medyczny, pod którego bezpośrednią opieką pozostaje pacjentka. Jeżeli równocześnie otrzyma ona pomoc ze strony rodziny może okazać się to wystarczające, aby przeżyć czas stresu, czy żałoby. Najczęściej jednak wiele pacjentek i ich rodzin nie radzi sobie, w takiej sytuacji konieczna jest pomoc psychologiczna.

Preterm delivery is one of the causes of infant perinatal mortality. The infant’s condition and the course of perinatal period depends not only on the gestational age but also on the birth weight. Preterm childbirth means the delivery of a baby after 22 and before 37 weeks of gestation. The majority of clinical problems will apply to extremely premature newborns, that is those born before 28 weeks of gestation. Such neonates are very susceptible to the damage of the neural system and psychomotor dysfunction. Preterm delivery is caused by many factors, including those of medical as well as socioeconomic nature. Women with imminent preterm delivery should be hospitalised in maternal-foetal units of the highest reference level, where highly specialist treatment of both the mother and her baby is available. Preterm delivery is a very strong emotional experience; it evokes emotional reactions, a sense of hopelessness, depression, fear and anxiety. The therapy of the preterm infant is long; the stay in the intensive therapy unit is many a time prolonged to several months. It is associated with additional anxiety, which is conducive of depression. After preterm delivery women experience strong stress connected with the separation with their children, fear of the baby’s health and life. The patients' reactions are varied. Some patients externalise their feelings, some experience them inside, hiding the most painful feelings before other people. That is why the patient, even though she does not reveal their feelings, may need emotional support. In the first place, this should be provided by the medical staff that provides direct care of the woman. If she also receives help from her family, it may prove sufficient to go through the period of stress and mourning. However, many patients and their families are not able to cope with the situation and psychological assistance is necessary.