Przedstawienie postaci w Spektrum autyzmu w popkulturze na przykładzie ,,To the Moon” i ,,Atypowy”

Ta praca jest studium przypadków przedstawienia spektrum autyzmu na podstawie niezależnej gry ,,To the Moon” (2011) i netflixowego serialu ,,Atypowy” (2017-2021). Są one poprzedzone przeglądem reprezentacji osób w spektrum autyzmu w mediach popularnych, literaturze i telewizji. Pokazuje, że może być pokazana różnie, niezależnie od rodzaju mediów. Badania popularnych mediów pokazują, że więcej jest w nich dzieci, lecz dorosłych jest coraz więcej. Posty pisane na wielu dedykowanych forach internetowych i na Twitterze przez ludzi autystycznych i neurotypowych są pozytywne, pouczające i wspierające wobec tych pierwszych. Tymczasem wiele filmów na YouTubie nagrywanych przez osoby autystyczne pokazuje ich negatywną autoreprezentację z naciskiem na aspekty medyczne i typowe dla nich trudności. Jedno z badań nad powieściami pokazuje, że 81% postaci to dzieci, a ich sposoby przedstawienia są różne. Niektóre książki skupiają się bardziej na pokazywaniu powtarzających się zachowań wśród osób ze spektrum, niż na ich trudnościach socjalnych. Jednak w większości przypadków przedstawienie takich postaci jest pozytywne z naciskiem na ich wytrwałość. Drugi rozdział pokazuje to co zostało napisane w poprzednim, że gry często przedstawiają postacie autystyczne we właściwy sposób. Na przykładzie ,,To the Moon” widać, że nie trzeba nawet mówić wprost, że postacie River i jej przyjaciółka Isabelle są autystyczne. Są tylko powracającymi postaciami, niemniej jednak mają różne osobowości, są kobietami, ich głównym problemem nie jest ich autyzm, a ta diagnoza jest dużą częścią ich osobowości, ale ich nie definiuje. Podczas gdy River i Isabelle są wielowymiarowe, Sam z serialu ,,Atypowy” wydaje się płytki. Przejawia większość cech spektrum autyzmu i jest sawantem w kwestii uczenia się, zwłaszcza biologii. Chociaż oprócz niego pojawia się w serialu więcej postaci autystycznych, które są grane przez ludzi w spektrum nie zostaje pokazane w szerszej perspektywie jak na co dzień żyją. Kolejnym problemem serialu jest fakt, że idealizuje rzeczywistość życia na co dzień takich osób. Jak chociażby to, że Sam bez trudu może sobie pozwolić na odpowiednie wsparcie, pomimo, że w rzeczywistości Stanów Zjednoczonych miałby finansowo pod górę, bo jego rodzice nie są wystarczająco zamożni, żeby mogli sobie pozwolić na regularną terapię ich syna. Ogólnie, postacie, które są wprost przedstawione jako autystyczne, przynajmniej częściowo są płaskie, ponieważ nie pokrywają różnorodności cech wśród osób ze spektrum, niewiele się mówi o tym, że kobiety rzadziej są diagnozowane, a postacie wokół nich są przedstawione jako eksperci autyzmu, chociaż nimi nie są.

This project is a case study of Autistic Spectrum Disorder based on the indie game To the Moon (2011) and the Atypical (2017-2021) series from the Netflix platform. The case studies are provided with an overview on different kinds of media in terms of Autistic Spectrum Disorder representation, namely popular media, literature, and television. It argues that it may be done right, or it may be done wrong irrespective of the type of media. Popular media studies show that child representation is still bigger than that among the adult people, though the latter one is on the increase. On many dedicated forums and on Twitter, many posts made by autistic people and neurotypical ones are positive, informative, and supportive towards people on the spectrum. In contrast, YouTube videos were found having negative self-representation with emphasis on the medical aspects and challenges that autistic people face. When it comes to novels, one study about them shows that 81% of characters are children, and when it comes to how characters on the spectrum are presented, results vary. Some books focus on the characters’ repetitive behaviours, rather than their social difficulties. Yet in many novels, representation is mostly positive with the focus on the characters’ resilience. The second chapter exemplifies what is written in the previous one, namely that games tend to represent autistic characters in an accurate way. To the Moon does so without saying that the characters of River, and her friend Isabelle are on the spectrum. In the game they are recurring characters, not the protagonists, nevertheless, they have distinct personalities, they are women, not men, their main problem is not being autistic, and their diagnosis is a big part of their characters, which does not define them within the game. While River and Isabelle have depth to their characters, Sam from a Netflix series Atypical feels somewhat shallow. He shows most of the characteristics of Autistic Spectrum Disorder and savant skills in terms of learning, especially biology. Although there are more autistic characters in the series, except for Sam, who are portrayed by the autistic actors, they fell like they are not shown how they function in the bigger picture. Another problem of the series is the fact that it sugar-coats over the reality that many autistic people face daily. For example, Sam seems to have proper support with relative ease, though in US reality he would have much more problems with that in financial terms, as his parents are not affluent enough to afford for Sam’s regular therapy. All in all, fictional autistic characters, which are written as such, to some extent, seem to be flat, because they do not cover variety of different traits among men and women, there is not enough emphasis on the fact that the latter ones tend to be underdiagnosed, and the other characters around them tend to be presented as experts on autism, though they are not.