Fenrir in Norse mythology and contemporary mass culture.

The Poetic Edda is the basic source of knowledge of Fenrir – the myt hicwolf, which is the main source used in this thesis. This work includes in detail analyses of characters against a background of different cultures, where the myth of wolf was used.The successive chapters describ wolf in the ancient Greece and Rome and the Christian culture. Next, the picture of the wolf is described in myths of ancient Celts, Native Americans and Turkish-Mongolian people of ancient Eurasian.In the third chapter author searched for Fenrir in the modern world, for example in literature and internet. Many authors of computer games made use of the myth of Fenrir to create leading characters.The fourth chapter is not connect with Teutonic mythology, but uses it only as analogies to describe the ‘wolf’ fascination in the Nazis ideology. Physically the character of Fenrir is absent, but we can see its ‘bad spirit’ and ‘wolf nature’.The last, fifth chapter of the thesis includes the general characteristic of the wolf as a predator. This animal is the biggest victim of the myths, where is the bloodthirsty beast. In reality it is a normal predator, almost extincted thanks to humans fears and cruelty.

Podstawowym źródłem wiedzy o Fenrirze – mitycznym wilku, jest Edda poetycka, która jest głównym materiałem źródłowym wykorzystanym w pracy. Praca zawiera szczegółową analizę postaci na tle szeregu kultur, które odnoszą się do wilka.Kolejne rodziały opisują wilka w starożytnym Rzymie i Grecji oraz kulturze chrześcijańskiej. Następnie opisany jest obraz wilka funkcjonujący u starożytnych Celtów, Indian Ameryki Północnej oraz ludów Turecko-Mongolskich w starożytnej Eurazji.W rozdziale trzecim pracy, autorka poszukiwała Fenrira we współczesnym świecie np. w literaturze i internecie. Wielu autorów gier komputerowych posłużyło się postacią Fenrira, czyniąc z niego bohatera o cechach odpowiadających mitycznemu Fenrirowi.Czwarty rozdział nie jest powiązany z mitologią starogermańską, ale stanowi analogię do poszczególnych jej elementów. Ukazuje on „wilczą” fascynację w ideologii nazizmu. Fizycznie nie ma tu postaci Fenrira, ale jest jego „zły duch” i „wilcza natura”.Ostatni, piaty rozdział pracy to ogólna charakterystyce wilka, jako drapieżnika. Zwierzę to jest największą ofiarą mitów i czyniących z niego krwiożerczą bestię, którą w rzeczywistości nie jest. Wilk to bezbronne zwierze krzywdzone przez okrutnego człowieka.