The conflict of talmudists and antitalmudists in the middle of eighteenth century on the grounds of public disputes in Kamieniec Podolski and Lviv.

Społeczeństwo polskie w XVIII wieku było bardzo różnorodne. Obok siebie żyli zarówno katolicy, prawosławni oraz żydzi. Spośród tych ostatnich wyłonił się ruch, na czele którego stanął Jakub Frank, który ogłosił się mesjaszem. Skupiał wokół siebie zwolenników, którzy wspólnie z nim odprawiali tajemnicze obrzędy, spędzali czas, podróżowali. Idee Franka, aby zdobyć autonomiczne terytorium dla niego i jego wyznawców, ponadto publiczne krytykowanie Talmudu spotkały się z prześladowaniami ze strony rabinów. Frankiści uciekając się do autorytetu władz Kościoła katolickiego postarali się o zorganizowanie dysputy w Kamieńcu Podolskim w 1757 roku, podczas której wyznali wiarę w Boga i mesjaństwo Chrystusa oraz ukazali, że w Talmudzie zawarty jest nakaz używania krwi chrześcijańskiej. Dysputa doprowadziła do nakazu spalenia wszystkich ksiąg Talmudu. Spowodowało to wielkie prześladowania ze strony rabinów, które pociągnęły za sobą wyjazdy frankistów za granicę. Dzięki listowi żelaznemu od Augusta III mogli powrócić do Rzeczpospolitej. W 1759 roku we Lwowie postarali się o zorganizowanie drugiej publicznej dysputy, podczas której udowadniali, że żydzi dokonują mordów rytualnych na chrześcijanach. Mimo wielu argumentów talmudyści ponieśli porażkę. Jednym z powodów było to, że duchowni katoliccy sprzyjali frankistom, którzy zbliżali się do ich wyznania. Konsekwencją dla Franka i jego zwolenników było przyjęcie sakramentu chrztu (który był warunkiem odbycia się rozprawy). Stosunki rabinów i antytalmudystów nigdy nie zostały naprawione. W wyniku różnych wydarzeń, po trzynastoletnim areszcie na Jasnej Górze Frank, jego córka i najwierniejsi towarzysze wyjechali do Brna, gdzie spędzili resztę życia.

The polish society in the eighteenth century was very diverse. Both Catholics and Orthodox and Jews lived side by side. Among the Jews came the movement, headed by Jacob Frank, who declared himself a messiah. He gathered around him supporters who shared mysterious rituals with him, spent time, and traveled. Frank's ideas to gain autonomous territory for him and his followers, and public criticism of the Talmud, met with persecution by rabbis. The Frankists resorted to the authority of the catholic Church authorities to organize a dispute in Kamieniec Podolski in 1757, during which they confessed their faith in God and the messiahship of Christ, and showed that the Talmud contained a warrant for the use of christian blood. Dispute led to the order to burn all the books of the Talmud. This caused great persecutions on the part of the rabbis and the frankists had to go abroad. Thanks to the save conduct from August III they could return to the Republic of Poland. In 1759, in Lviv, they tried to organize a second public debate, in which they demonstrated that the Jews perform ritual murders on Christians. Despite many arguments Talmudists failed. One reason was that the Catholic clergy was favoring the Frankists who were approaching their faith. The consequence for Frank and his followers was the reception of the sacrament of baptism (which was the condition of the organizing of dispute). The relations between rabbis and antitalmudists have never been corrected. As a result of various events, after Frank's thirteen-year-old arrest in Jasna Gora, he, his daughter and the most faithful companions went to Brno, where they spent the rest of their lives.