High sensitivity and resilience in students of the Academy of Music and science students (comparative analysis).

Temat niniejszej pracy brzmi „Wysoka wrażliwość a odporność psychiczna u studentów Akademii Muzycznej i studentów kierunków ścisłych- analiza porównawcza”. Jej celem jest odpowiedzenie na pytanie, czy i w jakim stopniu wysoka wrażliwość wyjaśnia odporność psychiczną oraz jakie różnice występują między grupą muzyków a studentami kierunków ścisłych w poziomach obydwu tych zmiennych. W rozdziale 1 przedstawione zostały teoretyczne definicje wysokiej wrażliwości i odporności psychicznej, dotychczasowe badania i płynące z nich wnioski oraz przegląd badań wykonywanych do tej pory na grupie studentów Akademii Muzycznej i muzykach oraz kierunków ścisłych. Kolejny rozdział przedstawia charakterystykę badań własnych. W pracy został wykorzystany kwestionariusz Wysoko Wrażliwa Osoba tłumaczenia dr Bożeny Gulli oraz dr Krystyny Golonki (1996), Skala do Pomiaru Prężności autorstwa Niny Ogińskiej-Bulik i Zygfryda Juczyńskiego (2008), Kwestionariusz Poczucia Stresu Mieczysława Plopy i Ryszarda Makarowskiego (2011) oraz ankieta zawierająca opis danych wskaźników socjodemograficznych. Grupy zostały podzielone kierunkiem studiów (muzyczny lub przedmioty ścisłe). Zmienną wyjaśnianą (zależną) jest odporność psychiczna, a zmienną wyjaśniającą (niezależna) typ wrażliwości oraz wszystkie czynniki składające się na odporność psychiczną: wytrwałość i detereminacja w działaniu, otwartość na doświadczenia, kompetencje osobiste, tolerowanie niepowodzeń i optymistyczne nastawienie. Zmienne kontrolne to dane socjodemograficzne, status rodziny, ilość rodzeństwa, zawód rodziców, występowanie stresora (koncertu, kolokwium, egzaminu) dwa tygodnie lub miesiąc po badaniu. Badanie przeprowadzone zostało w październiku 2019 roku w Krakowie na 105 studentach (50- Akademia Muzyczna, 55- kierunki ścisłe na Uniwersytecie Jagiellońskim) w wieku 19-26 lat. Istotność testu Kołmogorowa-Smirnowa (p>0,05) potwierdza zgodność rozkładu wyników wysokiej wrażliwości, prężności psychicznej i poczucia stresu z rozkładem normalnym w obu grupach.Trzeci rozdział przedstawia analizę wyników badań własnych. Z analizy regresji wynika, że im wyższy poziom wysokiej wrażliwości u studentów Akademii Muzycznej i studentów kierunków ścisłych tym niższa odporność psychiczna. W pierwszej grupie największy procent wyjaśnianej wariancji zmiennej zależnej (prężności psychicznej) zaobserwowano w przypadku tolerowania niepowodzenia i traktowania życia jako wyzwania (R2 = 0,21). A w grupie drugiej największy procent zaobserwowano w przypadku kompetencji osobistych do radzenia sobie (R2 = 0,36). Studenci kierunków muzycznych (M=134,38) są bardziej wrażliwi niż studenci kierunków ścisłych (M=123,95). Kontrolowane poczucie stresu nie wykazało różnić, poza skalą stresu zewnętrznego. Na kierunkach muzycznych (M=14,73) jest on niższy niż na ścisłych (M=16,35). Nie ma jednak statystycznie istotnej równicy między grupami w średnich wynikach prężności psychicznej. Przeprowadzone zostały również testy kontrolujące, czy osoby, który przeszły dzienną edukację muzyczną różnią się wynikami od osób z edukacją muzyczną w formie prywatnych lekcji lub zajęć dodatkowych, jednak nie wykazały one różnic w zakresie wrażliwości lub prężności. W tej części ujęte zostały również ograniczenia badań, jakimi była mała grupa badawcza oraz utrudniona dostępność do niej. Ostatni rozdział zawiera wnioski teoretyczne, metodologiczne oraz aplikacyjne z badań. Skupia się na przeanalizowaniu jak powyższe wnioski mogą wpłynąć na przyszłe badania oraz kształcenie osób wysoko wrażliwych w dogodnych dla nich warunkach.

The subject of this thesis is “High sensitivity and resilience in students of the Academy of Music and science students (comparative analysis)”. Its purpose is to answer the question of whether high sensitivity affects resilience and what differences exist between a group of musicians and science students in those variables. Chapter one presents the theoretical definitions of high sensitivity and resilience, research and conclusions drawn from it, as well as research carried out on a group of music and science students. The next chapter presents the characteristics of own research. The study used "The Highly Sensitive Person" test translated by Bożena Gulla and Krystyna Golonka, Resiliency Measurement Scale by Nina Ogińska-Bulik and Zygfryd Juczyński, Mieczysław Plopa's and Ryszard Makarowski's Feelings of Stress Questionnaire and a sociodemographic survey. The grouping variable was the field of study (music or science). The explained variable is resilience, while the variable explaining the type of sensitivity and all the factors that makeup resilience are: perseverance and determination in action, openness to experience, personal competence, tolerance of failures and an optimistic attitude. Control variables are sociodemographic data, family status, number of siblings, parents' profession, the occurrence of stressor (concert, colloquium, exam) two weeks or a month after the examination.The study was conducted in October 2019 in Krakow on 105 students (50- Academy of Music, 55-science faculties at the Jagiellonian University) aged 19-26. The significance of the Kolmogorov-Smirnov test (p> 0.05) confirms the compatibility of the distribution of the results of high sensitivity, resilience and a sense of stress with the normal distribution in both groups.The third chapter presents the analysis of own research results. Regression analysis shows that the higher the level of high sensitivity among students of the Academy of Music and science students, the lower the resilience. In the first group, the highest percentage of explained variance of the dependent variable (resilience) was observed in the case of tolerating failure and treating life as a challenge (R2 = 0.21). And in the second group, the highest percentage was observed in the case of personal coping skills (R2 = 0.36). Music students (M = 134.38) are more sensitive than science students (M = 123.95). Controlled sense of stress showed no difference beyond the scale of external stress. In musical directions (M = 14.73) it is lower than in exact (M = 16.35). However, there is no statistically significant equality between the groups in the average results of resilience. Tests were also carried out to check whether people who underwent daytime music education differ from those with music education in the form of private lessons or extracurricular activities, but they did not show differences in sensitivity or resilience. The last chapter contains theoretical, methodological and application conclusions from the research. He focuses on analyzing how the above conclusions can affect future research and education of highly sensitive people in favourable conditions.