Kafkaesque inspirations in Haruki Murakami's 'Kafka on the Shore'

Haruki Murakami jest jednym z ciekawszych współczesnych pisarzy japońskich. O unikalności jego dzieł decyduje specyficzna konstrukcja powieści – wielowątkowych, operujących zatrważającą liczbą trudnych do zaklasyfikowania elementów o rozmaitej proweniencji, prowadzących grę nie tylko z konwencjami, ale również z konkretnymi autorami. Jako przykład może posłużyć analiza relacji łączącej „Kafkę nad morzem” z twórczością Franza Kafki. Intertekst odwołujący się do Hermanna Kafki implikuje psychoanalityczną strategię lekturową. Takie podejście wspiera koncentracja fabuły wokół mitu o Edypie, jednak w związku z pojawiającymi się w tekście aporiami, uchylającymi Freudowską optykę, niniejsza praca stanowi próbę uchwycenia związku między dziełami za pomocą koncepcji „lęku przed wpływem” Harolda Blooma. Relacja ojciec – syn zostaje potraktowana tu w sposób figuratywny i metaforycznie odnosi się do intertekstualnych zależności. Powieść Murakamiego zostaje tym sposobem zinterpretowana jako metatekstowa refleksja dotycząca wytwarzania nowych sensów w zderzeniu z istniejącym już dorobkiem, co bliskie jest kategorii postmodernizmu.

Haruki Murakami is one of the most interesting contemporary Japanese writers. His works are unique as they include an immense amount of multifarious motifs that are hard to classify. As an author Murakami not only plays with literary conventions themselves but also with the artistic output of other writers. The relation between ‘Kafka on the Shore’ and the writings of Kafka can serve as an excellent example of Murakami's artistic approach. Intertext which refers to Hermann Kafka suggests a psychoanalytic interpretation of the novel. Such concept is encouraged by the significance of the Oedipus complex for the plot. However, taking under consideration the inacurate use of Freudian terminology by the author, this essay attempts to analyze 'Kafka on the Shore' from a perspective inspired by 'The Anxiety of Influence' by Harold Bloom. In this case the interdependent father-son relation is understood figuratively and metaphorically refers to the novel's intertextuality. As a result, Murakami’s novel can be read as an example of postmodern literature, a metatextual reflection on a creation of new meanings which emerge after the clash with the already existing literary oeuvre.